dosdoğru Marsilya'ya gitmek üzere Çanakkale Boğazı'ndan çıkmıştı.

Yolcuların çoğu Arabistan ve Suriye'den istanbul'a, oradan ya kendi vatanına dönecek Fransızlar yahut Asya'dan Avrupa'ya geçen Amerikalılardan, Ruslardan, Türklerden ibaretti.

Vapur gece yarısı Çanakkale Boğazı'ndan çıkarken birinci mevki salonunda yolcular eğleniyorlar, güzel şarkı söyleyen bir Rus kadınını dinleyerek alkışlıyorlardı. Hiç kimse yatıp uyumak niyetinde değildi.

Salonda alkışları konuşmalar, konuşmaları kahkahalar takip ediyor, yolcular tam, coşkun bir neşe içinde, hiç durmadan gülüşüp konuşuyorlardı. Bu sırada, hızla giden vapur, ansızın durdu. Bu duruş o kadar ani olmuştu ki, yolcuları başları birbirine çarptı. Sesler kesildi, kahkahalar boğuldu ve herkes, büyük bir kazaya uğramış olmak korkusuyla sapsarı kesilerek bakıştı.

Salonun dışarısında imdada, feryada benzer hiçbir ses işitilmiyordu. Erkek yolcular, meseleyi anlamak için, yerlerinden fırlayarak salonun kapısına koştular; fakat hepsi hayret içinde kaldı: Kapı kilitlenmiş, açılmıyordu!