Birkaç gün içerisinde birbirinden güzel ve şık gömlekleri istanbul’un çok farklı yerlerinden toparladım, kendime büyük 2 valiz hazırladım, biletimi aldım ve tekrar pretoria’ya doğru yola çıktım.

Vize probleminin olmaması benim için çok büyük bir şanstı, kaldığım otele dönüp Jamar’ı buldum, valizlerimi açıp kendisine gömlekleri gösterdim, artık kendisiyle ortak olduğumuzu, gelen tüm müşterilere bu gömlekleri satması gerektiğini , tüm satışlardan kendisine komisyon + türkiye’den envai çeşit hediye getireceğimin sözünü verdim ve anlaştık.

2 gün kadar otelde konakladıktan sonra Türkiye’ye geri döndüm, Jamar 15 gün içerisinde tüm gömlekleri otel müşterilerine sattı, yaklaşık 15.000 dolar kadar gelirimiz oldu, ben ona güveniyordum, o da bana.
Belki de muhtaç olmaktı bu, ben Jamar olmadan gömlek satamam, jamar’da ben olmadan gömlek bulamazdı.

Hiç kazık atmadık birbirimize.
Ben ona güvendim, o da bana…

Ben onun sayesinde güzel paralar kazanacaktım, o da benim sayemde…
zaten garsonluğu da pek iyi sayılmazdı…