Türkiye’ye döndükten 1 ay kadar sonra tüm gömleklerin satıldığı haberini tekrar aldık, bu şekilde 5- 6 defa sefer gerçekleştirdik, ortada ciddi bir sorun vardı, o da gerçekten artık paranın nasıl ülkeye döneceği konusuydu.

evet, her gittiğimizde sorun teşkil etmeyecek kadar yanımıza para alıyorduk lakin ufak ufak gördüğümüz satışlar 1.5 m.dolar’ı bulmuştu.

Ve daha büyük olan sorun Jamar’ın tüm bu parayı evinde sakladığı gerçeğiydi, kazara bir yangın çıksa, kazara o eve bir hırsız dadansa, kazara bir polis baskını yapılsa bla bla , onca şeyin karşılığı koca bir hiç olacaktı, ayrıca tüm bunların dışında farklı da bir konu vardı , birbirimize güveniyorduk lakin günde 30 dolar kazanan bir garson için bu para çok büyük bir meblağı temsil ediyordu, biran önce ya Jamar’ı saf dışı edecektik ya da payını verip artık birlikte iş yapmayacağımızı söyleyip yollarımızı ayıracaktık lakin bunu yapabilecek kapasitede değildik...

toparladığımız meblağ aşağı yukarı bugünün parasıyla 5 milyon tl'yi geçen büyüklükteydi, ne bu parayı zütürebilecek imkanımız, ne de orada bırakacak durumumuz vardı, kısacası işler yüzümüze gözümüze bulaşmaya çoktan başlamıştı.