bu gün doğum günüm sevdiğim insan yanlış yere benden ayrıldı ve şuan dıbına kodum diyarbakır'ın da yalnız başıma oturuyorum hiç bir şey değilde ne arayan ne soran oldu düşünüyorum da bunca insan şehit gazi olurken ben niye yaşıyorum bu günler için mi?
kendimi ilk defa böylesine kötü hissediyorum uzun zamandır. hayat zorluğu bir şey değilde unutulmak ölümden beter. sabahtan beri aranıyorum allah şu geceyi geçirmeden saat 12 yi getirmeden alsa da canımı öteki dünyada kesin gece aradılar evime koştular beni bulamadılar diye kendimi avutsam. kanını gibiyim dünya kanını gibiyim şu lojmanı asfaltı daha delikanlı bir adam göremezdi ah bi canımı verseydim. gece 12 den beri bekliyorum telefonun başında ve dıbına kodum telefonu çalmadı hala. keşke ölseydim be. vay babanı be