Onursuzca yaşamaktansa açlıktan ölmeyi seçtim. Geceleyin olaydan sonra askerlerim uyudu mu bilmiyorum ama benim gözüm kapanmadı bile... Sabah olduğunda bozkırda bir tepenin üstüne çıktık buradan tüm stebi görebiliyorduk 2 km ötemizde Tulbukistan Dağları ,tam aramızda da bir çadır.. Hemen oraya doğru yürüdükçadıra vardığımızda çekik gözlerinden Kergitli olduğunu anladığımız hafif beyazlıklar bulunan kaba bir sakalı olan, kapşonlu,kalıplı bir adam bizi elinde kılıcıyla karşıladı ve bize seslendi:

-Kimsiniz siz?! Bozkır haydutu desem atınız yok , Ordu kaçağı diyeceğim ama tehdit edilmedim!!
+Korkma yabancı biz ne haydutuz ne de kaçak.. Asıl sen kimsin böyle bozkırın ortasına tek başına çadır kurmuşsun?

Adam karnımdaki akıncı demirini görünce kılıcını düşürdü ve sevinçten ağlayarak bana sarıldı ağlarken şöyle haykırdı

-Yüce Tengri sana şükürler olsun!