içeri girince danışmada bir kadın oturuyor. Yanına gidip durumu anlatıyorum. Editörün yanına yönlendiriyor beni.

Kapıdan içeri giriyorum. Editör bir kadın.
ilk önce odasına şöyle bir bakıyorum. Duvarda bir fotoğraf. Charles Bukowski'nin. Elinde sigara olan bir fotoğrafı.

Diğer duvarda başka bir fotoğraf. Friedrich Nietzsche'nin.
Moralim yerine geliyor.

Kadına bakıyorum. Amma da kilolu bir kadın. Gözlüklü. Fularlı. Anladık entelsin ama gösterişe hiç gerek yok ablacığım diyorum içimden.

O üç saniyede o da beni süzüyor. Parmak arası terliklerim. Zevksiz bir kot pantolon. Yakası üç düğme açık bir kareli gömlek. Uzun saç, uzun sakal. Umursamaz mimiklerim.

Ne düşündüğünü anlayabiliyorum. "Çaycılık başvuruna gelmiştir herhalde." Diyor içinden.

Oturup şöyle diyorum:
(Editör=E)
Gia: Merhaba.
E: Merhabalar buyrun.
Gia:Bir kitap yazdım. Şiir, deneme karışık. Onu yayınlatmak için geldim.
E: Öyle pat diye kitap yayınlamıyoruz beyefendi ama kitabı merak ettim. Biraz bakabilir miyim?
Gia:Tabii.(Uzatıyorum kitabı.)

Bir sayfa açıyor.
Açar açmaz yüzü buruşuyor.

E:Bu ne biçim küfür?
Gia:Ha evet biraz küfürlüdür yazılarım.
E: Bakın beyefendi burası Amerika değil. Hiç öyle ütopik düşünceleriniz olmasın.

Sinirden ellerim titriyor.
Şöyle diyorum: