yalvarmayı kaybetmekle eş tutmak yukarıdaki türden bir ezikliğin sonucudur. zaten kaybedilen kaybedilmiştir, içine attığın isteklerinle bunu perçinlemenin anlamı yok. güçlü insan yalvarır! gider peşinden, ağlar, sonuç değişmez, giden gitmiştir, yollar ayrılır ve güçlü insan yalvarmanın kötü bir şey olduğunu düşünen ezik gibi durumu kabullenmemezliklere gelmez. ve güçlü insanın gözünde eziğin yaptığı "ya gözüme gelseydi!" ya da "yanımda kadeh zütüreyim de içkiyi pet bardaktan içmeyeyim!" nidalarına benzer biçimde küçük hesaplar peşinde koşmaktan başka bir şey değildir. yalvarmayı yüceltmek ve bu yüceliğin altında ezilmek ancak problemli bir insanın düşüncesi olabilir.