Yıllar geçiyor.

Şule boşanıyor.

Biz bir şirket kuruyoruz. Yurt içindeki ve yurt dışındaki güzel hurdaları toplayıp, tamir edip satıyoruz, düğünler ve filmler, klipler için vs kiralıyoruz.

Bir zamanlar mahalleden kir pas içinde geçen o adam, şimdi mahalleden takım elbiseyle geçiyor.

Bazen Şule'yi görüyorum. Artık o utanıyor yüzüme bakmaya.

Ofisimde, arkamda arabayla çektirdiğim o fotoğraf var ve şöyle yazıyor.

"Bir hurda emek ister çocuktan
Bir çocuk araba ister hurdadan
Yıllar eskitemedi demiri, yıllar eskitemez çelikten yüreği."

Şule'ye konuşmak istiyorum. Mahalleden bir çocukla haber salıyorum. Saat 22'00 da gelsin diye.