Sonra ikimiz de istanbul'a dönüyoruz.
O evine,ben üniversiteye.

Günler geçiyor,ben orada da devam ediyorum hobilerime.

Vücudum baya sıkı.
Hitabetim, konuşmam, okuduğum kitaplardan dolayı baya üst düzey.
Bağlama çalıyorum.

Etrafımda kız olmaması için hiçbir sebep yok. Oluyorlar da.

Ama benim kıvırcık saçlı ay tanrıçam var. Yüz vermiyorum hiçbirine.

Semanurla çıkıyorum.

Yaptığı hatadan o da pişman.
Affediyorum.

Bir gün benden kitap istiyor okumak için.

Rahmi Vidinlioğlu'nun, Şizofreni yalnız oynanmaz kitabını veriyorum.

Okuduktan sonra veriyor.
Nadir buluşabiliyoruz zaten.

Kitabın içini kontrol ediyorum.

Bir tel saç...

O kadar mutlu oluyorum ki. Elime alıp öpüp kokluyorum o saç telini.

En son bir kolye yaptırıp takıyorum. içinde o saç teli var.

Daha bir kez bile dokunmadığım Semanur'un saçlarından bir tel..

Haftasonu buluşacağız..