Yaz tatilinde mahallemizde ki bilgisayarcı da çalışmaya başlamıştım günlük 30 lira alıyordum o zamanlar, yeni liseye başlıyacağım ya biriktiriyordum kendimce bir şeyler alırım diye kendimi avutuyordum 30 gün çalışıp ayrıldım, elimde birikmiş 600 lira olmuştu. ilk defa o zamanlar ben kendime markalı kıyafetler markalı ayakkabı vs. almıştım. Aslında pişman olmadım değil ama almış bulunmuştum. işten de annemin üzüldüğü için çıkmıştım sabah 10 da gidip gece 11 de anca dönüyordum eve. Günler geçti ve okullar açılmaya 1 hafta kalmıştı. Bu sefer de çok sevdiğim anneannem hastalığının son evresine gelmiş ölümü bekliyordu adete ve ertesi gece uykusunda sayıklaya sayıklaya ölmüştü, annemle başında beklemekten başka bir çaremiz kalmamıştı çünkü, doktorlar ellerinden bir şey gelmeyeceğini belirtmiş evde huzurlu bir şekilde vefat etmesini söylemişlerdi ve öylede oldu, son cümlesi annene çok iyi bak aslan torunum oldu. Kendime bir söz vermiştim annemi hiç üzmicem ve okuyup iyi bir meslek sahibi olucam diye. Okulların açıldığı gün eski mahallemden arkadaşım olan Tuna ile karşılaştım oda benim kazandığım liseyi kazanmıştı aslında dersleri benden çok çok iyiydi ama nasip değilmiş. Mahallede olanları bir bir anlatıyordu, en son o fahişe ile babam hakkında anlatmaya başladı kadının pgibolojik sorunları başladığını geceleri bağırarak dışarda gezdiğini anlatıyordu, evde ki büyü halen devam ediyordu sanırsam. Derinden bir oh çektim ve babamın da o hale gelmesini istiyorumdum adete kan kusuyordum ona karşı.