Artık yeni bir başlangıç yaptığım lise hayatım da en yakın arkadaşım Tuna olmuştu.
Beraber sigara içer arada bir kaçamak yaparak alkol alıyorduk. Başımdan geçen tüm hikayeyi oda biliyordu artık, hepsine değinmemiştim önceden mahallede otururken pek yakın değildik. ilk senemin ortalarına doğru annem ve ben anneannemden kalan evde yaşamaya devam ediyorduk. Komşular bize destek çıkıyor annem çalışırken bana poğaça börek yapıp getiren yaşlı tontiş ninelerimi çok seviyordum onlarda ailem gibiydi. Dayımın çıkmasına çok az bir süre kalmıştı o çıkınca rahata kavuşacağımızı umut ederek günlerimiz geçiyordu. O süre zarfında o fahişe iyice delirip kendini öldürmeye yeltendiğini Tuna'dan bir bir öğreniyordum. Babamı mahallede uzun süredir görmediğini belirtmişti ama hiç merak etmemiştim açıkçası. Ta ki yarıyıl tatiline kadar , babamın fahişesi kendini asmıştı. işte o gün Tuna babamı gördüğünü rezil bir halde olduğunu belirtmişti. Acıdım doğrusu ama neden böyle yaptığını hala anlamış değildim. Bir den küçüklük anılarım geldi aklıma o parka giderken göz kırptığı mahallenin huurları evde üst üste bastığım zaman hepsi bir bir gözümün önünden geçiyordu. Tunayla yine görüşmeye devam ediyorduk tatil sırasında. En yakın dostum sırdaşım olmuştu. Bu arada annemde değişik tavırlar sergilemeye başlamıştım. Benimle ilgilenmez, elinden telefon düşmez olmuştu.