korkudan yerimden bile kıpırdayamıyordum. bi kaç dakika sonra sese birazcıkta olsa kulaklarım alışmış korkum hafifte olsa azalmıştı. bu süre içinde belkide başka bir odadan geliyordur diye kendimi sakinleştirmeye çabalamıştım. yerimden yavaşça kalkıp banyo kapısına doğru ilerlemeye başladım. elime yandaki sehpada bulunan hastalar için ayrılmış vazoyuda kapıverdim sanki neye yarayacaktı amk en azından birazcık olsun kendime güven veriyordu o elimde tuttuğum vazo. yavaşça banyo kapısına doğru yaklaştım. elimdeki vazoyuda kafamın hizasına kaldırmış halde tetikte bekliyordum. şimdi banyo kapısının dibindeydim. son tak sesini duyunca banyonun kapısını bi anda ardına kadar açıverdim. ortalık kapkaranlıktı hemen elim ışığı aradı ve sonunda buldu. banyonun ışığını açtım ancak içeride herhangi bir şey yoktu. bir-iki adım banyoya girmiştimki arkadan omzuma dokunan bir el ve tatlım neden bu kadar geç kaldın sesiyle elimdeki vazoyu yere düşürmüştüm. korkudan hışımla ellerimi omzuma doğru zütürmüş, aynı örümcek fobin olupta omzundaki örümceği korkuyla uzaklaştırmak gibi oraya dokunan elide kenara doğru refleks olarak silkelemiştim, aynı zamanda arkamı dönmüş geri geri bir kaç adım atmıştım. az kalsın tökezleyip kırdığım vazonun keskin porselen parçalarının üzerine düşüyordum. arkadaki klozetin yanına kadar geri geri gelmiş, klozetin kapalı kapağına bacağımı çarptığım zaman ancak durabilmiştim. nefes nefese kalmıştım. ayakta, duvarın dibinde heyecanla kapının oraya bakıyordum. dairede sadece banyonun loş ışığı açıktı. banyodan çıkan bu loş ışık tüm daireyi belli belirsiz şekilde aydınlatıyordu. görünürde kimsecikler yoktu. duyduğum tek ses ise hızlı hızlı soluk alıp vermem ve kalbimin saniyede 3 kez atmasıydı. kapıya doğru ne yapacağımı bilemez halde bakarken, yerde kırılmış vazo parçalarının üzerine basılınca çıkan çıtırdamayla, aniden kafamı sola doğru çevirmem arasında bir kaç milisaniye anca vardı. kafamı refleks olarak çıtırtının geldiği tarafa çevirdiğim sırada tam dibimde yere çömelmiş birinin aniden ayağa kalkıp iki elini yüzüme doğru hızla yaklaştırıp böğhh diye aniden ses çıkarması aynı anda oldu.bu sefer 2 kat daha fazla korkmuştum. az daha korksam sanırım bayılırdım. o an için ölüceğimi bile düşünmüştüm. şiddetli korkuyla birlikte geriye doğru adım atmış, klozete takılıp yere züt üstü oturmuş, düşerken avuçlarımı açıp yere bastırmamla bir kaç kırık vazo parçasının sağ elime batmasından dolayı ellerimi hızla yerden çekmiştim. beni korkutan şey ne bir hayaletti ne de bir peri. uzun siyah saçlarıyla bana doğru kahkahalar atarak bakan kuzenim duygunun ta kendisiydi. nerdeyse gülmekten çatlayacaktı. bir yandan gülüyor bir yandan da ellerini açıp dizine doğru vuruyor hep sen mi beni korkutacaksın ne korkuttum ama varya seni. ardından keşke bu anı kamerayla çekip youtube'a yükleseydim milyonlar izlerdi diye kendisine sitem etmekten kendini alamıyordu. hala şok içersindeydim. olan biteni ne idrak edebiliyor nede kafamda mantıklı bir açıklama kurabiliyordum. duygu bi anda gülmeyi kesti ve korkulu gözlerle elime doğru baktı. ardından yanıma doğru çömelip elimi ellerinin arasına alıp ayyy elin kanıyor senin diye telaşlandı. kegib elimi dikkatlice tutup kendisiyle birlikte benide ayağa kaldırdı. sen burada bekle aşkım ben hemen terlik getiriyorum yerler cam dolu dedi ve banyodan çıktı.