kuzenim duygunun odanın ortasında paramparça olmuş bir şekilde bulacağımdan korkuyordum. çünkü içerden gelen gürültü ancak bununla tarif edilebilirdi. içeri daldığımda beni karanlık bir karanlık oda karşıladı. sadece koridordan gelen belli belirsiz bir ışık süzmesi odayı çok hafif aydınlatıyordu. elimle duvara bakmadan ışığı açmak için düğmeyi aradım. düğmeye çbasmama rağmen ışık açılmamıştı. gözüm bir kaç sn sonra karanlığa alıştığında odanın vahim bir durumda olduğunu anlamıştım. odaya dikkatli bir şekilde yavaşça girdim. arkamda beni itekleyen yengeme rağmen hızımı korudum. duygu iyi misin diye seslendim ancak ne en ufak bir ses ne en ufak bir kıpırtı vardı. bi anda ışıkların yanmasıyla gözlerim kamaşmıştı. ışıkların nasıl açıldığını anlamamıştım. oda karanlık halindende çok kötü durumdaydı. yatak çarşafı odanın ortasında öylece yerde duruyor, yastık patlamış içersindeki yün odanın heryerine saçılmıştı. duygunun en sevdiği tabloları yere düşüp paramparça olmuş, posterlerin sadece duvara bantlandığı 4 parça köşesi kalmıştı. justin bieberın posterinden kopmuş kafasına basarak ilerledim. etraf darmadağın olmuştu. odanın içersinde etrafa saçılmış ne bir kan damlası nede duyguya ait herhangi bir iz vardı. duygu odada yoktu. yengem odada hem duygu diye bağırıyor hemde etrafta onu arıyordu. kadın şoka girmiş vaziyetteydi ki yerdeki ters dönmüş çekmeceyi bile kaldırıp altına bakmıştı. bu esnada dış kapı çaldı. gelenler polis ve ambulans ekibiydi. kapıyı ben açmıştım. ilk olarak polis içeri girdi. yerde yatan dayımı görünce arkasına bir işaret yaptı ve sedye ile birlikte hemşire ekipleri daldı içeriye. dayıma ilk müdahaleyi yerde yaptılar. polis ise bu sırada kuzenimin odasına daldı. yengemi odadan çıkarıp dışarı polis arabasının olduğu yere indirdiler. yengem ilk başta direndi ancak sonra pes etti. polislerden biri telsizine olay yeri incelemeyi bölgeye acil intikal etmesini istedi. ardından bir polis beni yanına alıp mutfağın yerini sordu. ilk ifademi orada alacaktı. birlikte mutfağa geçtik. kendini kısaca selçuk diye tanıttı. benimle şimdilik kendisinin ilgileneceğini söyledi. ardından telefonu kimin ettiğini sordu. yengemin olduğunu söyledim. yanında getirdiği defteri çıkardı ve durumu bana baştan sona en ince ayrıntısına kadar anlatmamı istedi. nasıl anlatacağımı bilemiyordum. sonuçta biraz önce duyguyla çok güzel anlar yaşamıştık. duyguyla olan o hoş dakikalar gözümde canlanmıştı. onun üzerimde kayması. penisime doğru kalçalarını kaydırması. polisin deniz diye eliyle uyarmasıyla kendime gelebildim. bi yarım saat kadar orada ifademi aldı. ardından dayın ve yengen hastaneye gittiler seni
oraya bırakalım istersen dedi. tamam deyip mutfaktan çıktık polisle. duygunun odasından geçip dış kapıya doğru giderken içerdeki boneli ve eldivenli bir görevli kapı pervazına dayanıp efendim bunu görmeniz gerek diye uyardı.

korkudan yerimden bile kıpırdayamıyordum. bi kaç dakika sonra sese birazcıkta olsa kulaklarım alışmış korkum hafifte olsa azalmıştı. bu süre içinde belkide başka bir odadan geliyordur diye kendimi sakinleştirmeye çabalamıştım. yerimden yavaşça kalkıp banyo kapısına doğru ilerlemeye başladım. elime yandaki sehpada bulunan hastalar için ayrılmış vazoyuda kapıverdim sanki neye yarayacaktı amk en azından birazcık olsun kendime güven veriyordu o elimde tuttuğum vazo. yavaşça banyo kapısına doğru yaklaştım. elimdeki vazoyuda kafamın hizasına kaldırmış halde tetikte bekliyordum. şimdi banyo kapısının dibindeydim. son tak sesini duyunca banyonun kapısını bi anda ardına kadar açıverdim. ortalık kapkaranlıktı hemen elim ışığı aradı ve sonunda buldu. banyonun ışığını açtım ancak içeride herhangi bir şey yoktu. bir-iki adım banyoya girmiştimki arkadan omzuma dokunan bir el ve tatlım neden bu kadar geç kaldın sesiyle elimdeki vazoyu yere düşürmüştüm. korkudan hışımla ellerimi omzuma doğru zütürmüş, aynı örümcek fobin olupta omzundaki örümceği korkuyla uzaklaştırmak gibi oraya dokunan elide kenara doğru refleks olarak silkelemiştim, aynı zamanda arkamı dönmüş geri geri bir kaç adım atmıştım. az kalsın tökezleyip kırdığım vazonun keskin porselen parçalarının üzerine düşüyordum. arkadaki klozetin yanına kadar geri geri gelmiş, klozetin kapalı kapağına bacağımı çarptığım zaman ancak durabilmiştim. nefes nefese kalmıştım. ayakta, duvarın dibinde heyecanla kapının oraya bakıyordum. dairede sadece banyonun loş ışığı açıktı. banyodan çıkan bu loş ışık tüm daireyi belli belirsiz şekilde aydınlatıyordu. görünürde kimsecikler yoktu. duyduğum tek ses ise hızlı hızlı soluk alıp vermem ve kalbimin saniyede 3 kez atmasıydı. kapıya doğru ne yapacağımı bilemez halde bakarken, yerde kırılmış vazo parçalarının üzerine basılınca çıkan çıtırdamayla, aniden kafamı sola doğru çevirmem arasında bir kaç milisaniye anca vardı. kafamı refleks olarak çıtırtının geldiği tarafa çevirdiğim sırada tam dibimde yere çömelmiş birinin aniden ayağa kalkıp iki elini yüzüme doğru hızla yaklaştırıp böğhh diye aniden ses çıkarması aynı anda oldu.bu sefer 2 kat daha fazla korkmuştum. az daha korksam sanırım bayılırdım. o an için ölüceğimi bile düşünmüştüm. şiddetli korkuyla birlikte geriye doğru adım atmış, klozete takılıp yere züt üstü oturmuş, düşerken avuçlarımı açıp yere bastırmamla bir kaç kırık vazo parçasının sağ elime batmasından dolayı ellerimi hızla yerden çekmiştim. beni korkutan şey ne bir hayaletti ne de bir peri. uzun siyah saçlarıyla bana doğru kahkahalar atarak bakan kuzenim duygunun ta kendisiydi. nerdeyse gülmekten çatlayacaktı. bir yandan gülüyor bir yandan da ellerini açıp dizine doğru vuruyor hep sen mi beni korkutacaksın ne korkuttum ama varya seni. ardından keşke bu anı kamerayla çekip youtube'a yükleseydim milyonlar izlerdi diye kendisine sitem etmekten kendini alamıyordu. hala şok içersindeydim. olan biteni ne idrak edebiliyor nede kafamda mantıklı bir açıklama kurabiliyordum. duygu bi anda gülmeyi kesti ve korkulu gözlerle elime doğru baktı. ardından yanıma doğru çömelip elimi ellerinin arasına alıp ayyy elin kanıyor senin diye telaşlandı. kegib elimi dikkatlice tutup kendisiyle birlikte benide ayağa kaldırdı. sen burada bekle aşkım ben hemen terlik getiriyorum yerler cam dolu dedi ve banyodan çıktı.

Şukularınız için teşekkürlerr

duygu banyodan çıkıp içerdeki odanın ışıklarını yakmıştı. kuzenimin gelmesini beklemeden ne yaptığımı bilemez halde yerdeki porselen parçalarına aldırmadan kendi başıma banyodan yavaşça çıktım. avuçlarımdan süzülüp yerdeki beyaz porselen parçalarına damlayan taze ve sıcak kanı umursamıyordum. banyodan dışarı çıktım. odada bi tuhaflık vardı. yerde duran halı, duvara dayanmış olan gardrop, tam karşı duvara dayanmış bir adet makyaj aynası ve gardropun yanında enlemesine uzanmış yatak tüm bu eşyaların hiç biri bana tanıdık gelmiyordu. odanın kapısı açıldı. gelen duyguydu. bir elinde terlik diğer elinde sağlık kitiyle odaya daldı. benim banyodan çıktığımı görünce tatlım çıplak ayakla niye çıktın banyodan diye sitemle karışık kızmaya başlamıştı. hemen beni kolumdan tutmuş yatağın üstüne oturttu. canım yaa canın çok acıyor mu? tüm suç bende dıbına koyam. bazen böyle mal olabiliyorum işte biliyorsun benim huyumu. diye konuşuyor diğer yandan da yardım kitini açmaya çalışıyordu. yere eğilip ayak bileğimden tutup çıplak ayağımın altına bakmak için kaldırdı. elinin 4 parmağıyla ayak tabanımı yavaşça silkeliyor bi yandanda hafif hafif üflüyordu. sonra diğer ayağımı kaldırdı onada aynı şeyleri yaptı. ayağımın sağlam olduğunu görünce. sağlık çantasının içinden bi parça pamuk çıkardı. ne garipki ben bu çantayıda ilk defa görüyordum. odada tek tanıdık şeyin kuzenim duygu olduğuna karar vermiştim. yerden kalkıp yatağın üstüne çıkıp bağdaş kurdu. üzerinde yine pamuktan bir pijama takımı vardı. kendisine doğru dönmemi istedi. aynı şekilde karşısına bağdaş kurup döndüm. kanaması biraz durmuş elimi avuçlarının içine alıp şöyle bir inceledi. bir cerrah edasıyla bundada herhangi bir cam parçası gözükmüyor, çok güzel diye elime bakarak kendi kendine konuşuyordu. ardından hemşire tendürdiyot lütfen dedi ve yatağın yanındaki çantaya eğilip içinden tendürdiyotu aramaya başladı. kuzenimin giydiği pijama eğilmesiyle birlikte biraz yukarı doğru açılmış sırtı gözükmüştü. tendürdiyot şişesini eline alıp ucuna pamuğu bastırdı ve şişeyi ters çevirip bi kaç saniye bekledi. ardından şişeyi yere bırakıp tekrar elimi avuçlarına aldı ve bu biraz canını yakacak kenancım ama sen bunlara dayanırsın benim dayanıklı erkeğim dedi ve pamuğu yaraya sürttü. şaşkınlıkla kenan kim demeye kalmadan elimde bir yanma hissettim ve lafım boğazımda kaldı.