tekrar duygunun bileğinden kavrayıp ayağa kaldırdı ve peşi arkası içeri doğru zütürdü. bi kaç dakika sonra arka kapının hışımla kapandığını duydum. şimdi dayımla baş başa kalmıştık işte. üzerimdekini tekrardan giydim. dayımın yüzüne bakamıyordum öylece yerde oturuyordum. nasıl bakabilirdim ki. dayım bişey demeden sadece ayakta dikiliyordu kapının yanında. göz ucuyla baktım dayıma gözleri kapalı ve ağzı açık bi şekilde kafasını yukarı doğru kaldırmış, baş ve işaret parmağı ile burnunu iki yandan sıkıyordu. ben ise kısık bir sesle düşündüğünüz gibi değil demekle yetindim. ardından dayım bana doğru baktı ve yatağı işaret etti. bişey demeden yatağa doğru gidip oturdum. kolumun dirseklerini dizlerime koyup ellerimi birleştirmiş kafam ileri doğru dayıma doğru bakıyordum. dayım aynanın önündeki makyaj sandalyesini aldı ve bana doğru gelmeye başladı. yolun yarısında acıyla bağırdı sandalyeyi yere bırakıp neye bastığına baktı. traş bıçağına basmıştı.kan akmaya başlamıştı. ayağının altını biraz kötü bir şekilde kesmişti. ben ise sadece bakıyordum dayımın ayağına. yere doğru bağdaş kurmuş yaraya bakıyordu dayım. bana git banyoya bi bez falan getir dedi. hemen kalktım yerimden odanın kapısını açtım. benim koridora çıkmamla karşıdaki kapının açılması ve duygunun salya sümük dışarı fırlamasıyle duvara dayanması bir oldu. anne dur vurma yeter diyordu. ben ise izliyordum sadece şaşkın şaşkın. kızının saçlarından tutup yere doğru bastırdı bi yandanda eliyle kızın orasına burasına vuruyordu. dayanamadım gittim ayırmaya çalıştım. beni gören annesi iyice deliye dönmüştü. tüm ev yengemin bağırmasıyla yankılanıyordu. duyguyu bırakmış bu sefer benim üzerime yürümeye başlamıştı. şerefsiz, adi huur çocuğu diye bağırmaya başladı. iyice paraladı beni orada. engel olmuyordum. bıraksın sinirini benden çıkarsın daha iyiydi. tam o sırada yere doğru kapaklandım. ayağım duyguya takılmış ve duygunun üzerine doğru düşmüştüm yengemde dengesini kaybetmiş oda benim üzerime düşmüştü. arkadan ne oluyor dıbına koyim kafasında dayım geldi önce yengemi sonra beni sonrada kızını ayağa kaldırdı. duygunun ördüğüm saçı dağılmış ruju tüm yüzüne bulaşmış eliyle oynar vaziyette sessiz sessiz yere bakarak ağlıyordu. yengem biraz dinmiş artık bağırmıyor sadece hızlı hızlı nefes alıyordu ardından bana doğru baktı bi hışımla ve ağlamaya başladı kızımdan ne istedin sen dedi. ben ise bişey diyemedim. kuzenimde üzgün bir şekilde bana doğru baktı. ardından yengem koşarak yatakodasına girip kapıyı ardından kilitledi.

"Paranormal olay nerde diyenler burda herşey kopuyor seri seri rez şukuu"

dayım sakin bi şekilde kızını yanına alıp hadi sen odana git birazdan yanına gelicem dedi. duygu denileni yapıp koridorda ilerlemeye başladı. bana dönüp sende odana geç seninle konuşmam lazım ayağımı temizleyip geliyorum dedi. benim gitmemi beklemeden banyonun yolunu tuttu. dayım normalde duygularını açıkça belli eden biri olmasına rağmen nedense bu gece çok sakindi. arkasından bakıyordum bunları düşünürken tökezleyerek yavaş yavaş bitkin ve uykulu bir şekilde ilerliyor koridordaki bej renkli uzun halıya kırmızı lekeler bırakıyordu. halıda çıkardığı ayak izlerine dalarak gidişini öylece izledim. banyoya girdi ve kapıyı ardından kapadı. evdeki son seste işte o kapının kapanması olmuştu. artık rahatsız edici bir ses hakimdi evde. odama doğru giderken olanları düşündüm yengem neden bu kadar kızmıştı. şöyle bi düşününce ortada cinsellikle ilgili bişeyde yoktu. yengem işte amk gibtir et dedim ve odama geçip kapıyı kapadım. yatağa geçip yorganın üzerine ellerimi kafamın arkasına alarak tavana bakar vaziyette hayallere daldım. kuzenimin karnımın üzerinde o git gelleri. yüzümü tıraş etmesi. duygunun yüzünü ellerimin arasına alıp makyaj yapmam. tebessüm ettim. hayallerimi dayımın odamın kapısının kolunu çevirmesiyle çıkan gıcırtı bozdu. kapı sakince bi miktar açıldı ve dayım içeri girdi. ayağında beyaz bir bez parçası vardı. onu yaraya sarıp tampon yapmıştı. düğüm attığı fazla uçları ayağının üzerinde sallanıyordu. hemen yerimden doğruldum dayım ise eliyle rahatsız olmana gerek yok işareti yapmıştı. yanıma gelip oturdu. şimdi yatağın üzerinde oturmuş vaziyette yan yana sessiz bi şekilde oturuyorduk. dayım başını yere eğmiş kederli bir şekilde düşünüyordu. elindede ayağına sardığı bezden kalma küçük bir ipçik vardı onu oynuyordu. sessizliği ben bozmuştum. ayağın iyimi diyebildim sadece. dayım merak etme küçük bir kegib sorun yok dedi. dayım konuşmaya karar vermişti. bak deniz seni severiz bilirsin. heralde sende bizi seviyorsundur dedi bende tabiki dayı diye karşılık verdim. yengen için kusura bakma kendisi duygularını kontrol edemez pek bunu bilirsin dedi. elini dizime koydu. yanlış anlama ama yarın sabah kahvaltıdan sonra otobüse binip ailenin yanına gitmen lazım dedi. biraz içim rahatlamıştı 5 dk sonrada gibtiri yiyebilirdim bu soğukta. ardından duygunun durumuna gelince dedi ve bekledi şimdi anlatacaklarımı ben ve yengenden başka kimse bilmiyor. tekrardan kafamı kaldırıp dayımın yüzüne doğru baktım meraklı bir şekilde.

ilk birkaç sn sadece dayımla birbirimizin yüzüne baktık. çığlık kesildi ve hemen ardından daha şiddetli bir şekilde tekrar başladı.
dayım ayağındaki yaraya aldırmadan koşma-yürüme arası kapıya kadar gitmiş kolu telaşla çevirip kendini koridora atmıştı. anca o zaman kendime gelebilmiştim. çığlık sesi içime kadar işlemişti. korkutucuydu, rahatsız ediciydi, sanki birinin tırnaklarını zorla söküyorlarda ona bağırıyor gibiydi. bende dayımın arkasından neler oluyor diye peşi sıra koridora fırladım. dayım koridorun ilerisindeki odanın kapısını açmaya çalışıyordu. açmaya çalıştığı kapı kuzenimin odasının kapısıydı. odanın içersinden başlayıp tüm eve yayılan çığlık ve inleme sesleri gelmeye devam ediyordu. dayım ise kapı kolunu kırarcasına bir aşağı bi yukarı çeviriyordu. bazen duruyor, kapıyı yumrukluyor, duygu kızım aç şu kapıyı diye bağırıyordu. içerden çığlığın yanında başka seslerde gelmeye başlamıştı. cam kırılması, duvarlara atılan eşyalar, yere düşen vazo sesleri çığlık sesiyle birleşmişti.
sesleri duyan yengem, yatakodasından çoktan fırlamıştı bile. yüzünde inanılmaz bir endişe ve korku vardı.
dayımı kenara itip kapı koluna saldırdı ancak açamadı. yumruk yaptığı elinin parmaklarını birleştirdiği noktayla dayıma telaşla vurmaya başladı. murat bişeyler yap diyordu ne yapacağını bilemez bir şekilde. arkadan bende yanlarına yaklaşmıştım. içimden herşey geçiyordu çünkü bu çığlıklar normal çığlıklar değildi, duygu içerde yırtınıp duruyordu. bacağı mı koptu acaba diye bile düşündüm. yada acaba yengemin dayağıyla anormal bir depresyona mı girmişti. aniden içerden gelen tüm sesler kesildi. dayım daha fazla dayanamayıp telaşla bizi kenara çekti. sargılı ayağına aldırmadan ayağının altını kapıya bakacak şekilde kaldırdı, iyice gerildi ve kapı kilidinin olduğu kısma son gücüyle vurdu. vurmasıyla birlikte dayımın yere düşmesi ve acı içinde kıvranması bir oldu. yengem dayımıda o halde görünce iyice telaşlandı ve ağlamaya başladı.
bir yandanda kapıyı yumrukluyor, eliyle kapı kolunu çevirip duruyordu. duygu aç şu kapıyı lütfen diye feryat ediyordu. devreye hemen ben girdim. yengeme telaşlı ve hızlı bi şekilde evde keser gibi bi şey var mı diye sordum. yengem ise keser ne diye abartılı bir şekilde bağırarak karşılık verdi. yengemin titreyen ellerini avucumun içine alıp yenge lütfen sakin ol dedim. en azından düşünebilecek kadar sakin olmayı başarmış gibiydi. yalvarır bir şekilde deniz lütfen bişeyler yap demeye başlamıştı. ben ise keser gibi bişey lazım keser, çekiç gibi bişey oluyor tahta kırmak için işe yarar dedim. dediğim şeyi anlamış gibi getirmek için hemen mutfağa doğru koştu. ne işi varsa mutfakta keserin amk.ben ise bu sırada yerde duran dayıma baktım bacağını tutuyordu. eğildim bacağını yokladım. elimi dokundurduğum an acı içinde bağırması bir oldu. bacağındaki davul gibi şişlikten kırdığını anlamıştım. o esnada yengem koşarak yanımda belirdi. elindeki keseri bana uzattı. ardından yerde yatan dayımı gördü ve müdahale etmek için yanına eğildi. dayım ise yengemi engelleyip git polisi ambulansı ara çabuk ol diye bağırdı. dayımın bu ikazına kulak veren yengem telaşla salondaki telefonun yanına doğru koştu. iki elimle keseri aşağı doğru tutmuş vaziyette gerilmiştim. dayıma doğru dönüp biraz yana kaymasını söyledim.ilk olarak keseri kapının tam kilit kutusunun oraya doğru bi kaç küçük vuruş yapıp vuracağım yeri tayin ettim. biraz gerildim ve var gücümle keseri kapıya doğru sapladım. kapı son derece sağlam bişeydi ki zaten evleri yeniydi dayımın. keser kapıya her indiğinde büyük bir gürültü çıkıyordu. bu kadar patırtıya karşın halen komşuların neler oluyor diye içerde diye kapımızı çalmamasına şaşırmıştım. derken içerden yengem geldi telaşla. açabildinmi diye sordu ağlar bir vaziyette. yorulduysan ver ben yapıyım diye çıkıştı ben ise bitmek üzere gerek yok sen dayıma yardım et diye karşılık verdim. kapının kilit kısmının çevresini iyice oymayı başarmıştım. keseri yere bırakıp gerildim ve omzumla kapıya sertçe vurmaya başladım. yengem ellerini birleştirmiş bağrına bastırmış vaziyette heyecanlı bir şekilde kapıyı açmamı bekliyordu. artık vurmaktan sıkılmış bir şekilde tüm gücümü topladım ve kapıya kuvvetli bir omuz attım. kapı ardına kadar açılmış, ben hızımı alamamış, odanın içine doğru tökezlemiştim. yegem ise heyecanla odaya dalmıştı.