sabaha 5 de uykuya daldım o gece onu düşünmekten.son gönderdiğim mesajları tek
tek okudum. yanlış birşey bulmaya çalıştım. acaba birşeye mi alındı diye ama yok
amk.
ertesi günde ses soluk çıkmadı ondan. tabi ister istemez bir karamsarlık sardı beni
zaten bu kız bana fazla güzel benden daha zeki diye önyargı vardı. cevap da
vermeyince buraya kadarmış dedim kendimce
ama...
ertesi gün işte kahvaltıda yemekte heryerde onu düşündüm. mutsuz oldum lan binler
çok üzüldüm. hayatımın amk diye kendi kendime isyan ettim.ki ben o kadar fakir
geçen çocuklukluğuma bile isyan etmemiştim hiç
hiç bir taktan zevk almaz oldum.
kendi kendimi teselli etmeye çalıştım
lan olm gibtir et zaten yürümezdi bunda da bir hayır vardır diye ama nafile binler.
içimde derin bir nefes vardı o kadar derin nefes almama rağmen dışarı bir türlü
çıkaramıyordum
ikinci gün oldu yine ses soluk yok.tam çöktüm amk
derken bir arkadaşım onu gördüğünü söyledi
emin misin olm.o muydu lan sen sadece diskoda gördün hatırlıyon mu amk. dedim
evet kanka kesin oydu hastaneye eşimin doğumu için gittim o da yoğun bakımın
ordaydı dedi.
5 6 kişi vardılar dedi
hemen çıktım yola. yarım saat sonra hastaneye vardım.
önce bakındım sağa sola yok
içeri girmeye yeltendim ama arkadaşın 5 6 kişi olduklarını söylediğini hatırladım
anası babası da vardır bu kim derlerse zor durumda kalmasın diye dışarda büfe tarzı
bir yer vardı orda beklemeye karar verdim
1 saat civarı bekledim ama görünmedi hiç.
gitsem mi içeri mi girsem mi diye ikilemdeyken. bekle amk işin ne diye kendimi
masada biraz daha oturmaya zorladım hep
derken onu görür gibi oldum.tam bu sırada hani ne tak yiyeceğini bilememe durumu
olur ya üstüne bastınız amk.
kafamı çevirip oraya bakmamaya çalışsamda gözüm kayıyordu ve evet görür gibi
olmamışım görmüşüm amk