sigaradan bir fırt yerine ard arda ağzımdan çıkarmadan 3 4 fırt çekip ciğerlerimi iyice
dolduruyordum
içimdeki sancıyı duman kaplasın da biraz olsun azalsın diye
olmuyordu. herşey iyi güzel hoştu ama olmuyordu.
kendimi teselli etme gücüm azalmıştı
bende seni özledim demesi bile bana sadece arkadaşçıl bir yaklaşım olarak geliyordu.
ertesi gün. acaba yanlış mı yaptım dün gece diye düşünürken
belli bi zaman sonra dükkana geldi
bende yazmasından da cesaret alarak **o gün en azından belli etmeye karar verdim.
belki zamanı gelmiştir diye.
-dün gece sarhoşmuydun dedi
bugüne gerek kalmadı bunu duyunca zaten dün belli etmişim halbuki.
-çok mu belli oldu dedim
-daha önce adımın baş harfini bile büyük harfle yazmamıştın dedi
bu konuşma sırasında utanma moduna hemen girmiştim bile.
-çok özlemişim demek ki dedim
-gelmem giderdi mi biraz özlemini dedi
hayır anlamında kafamı salladım sağa sola. gözlerine bakarak
o da utanmış gibiydi
-çok mu uzak kaldık dedi.
bilmem manasında dudaklarımı bükerken
sarıldı bana
ohhh ne kadar özlemişim lan.
-bende seni çok özledim. dedi
• * harbiden çok özlemiştim.
çok uzun zaman olmuştu bu anı beklemek benim için.
seviyordum ve sevdiğim kız bana sarılıyordu beni özlediğini söyleyerek.
ama peki şimdi ne olacaktı