--4 YIL SONRA--
Son günlerde aldığim haberlerden dolayı canim bir hayli sıkkındı. Kendimi cok boslukta hissediyordum. Gideceğim her yol çıkmaza girecek gibi duruyordu.

Zor da olsa kendimi disari attım. Issız bir tepeye çıkıp avazim ciktigi kadar bagirmak istiyordum. Belki bu icimdeki firtinilari bir müddet susturabilirdi..

Elimi cebime attim ve paketimde kalan son sigaramı da yaktım.

son 1 haftada hayatımın ne kadar degistigini düsündüm.

neredeyse mükemmel giden bir hayat,her erkeğin hayalini süsleyen bir sevgili ve anlayışlı,her daim ogullarinin yaninda duran bir ailem vardı.

okulum da kötü gidiyor sayılmazdı.

kardesten öte, hayatımın en güzel günlerini yaşadığım bir de arkadaşım vardı.

genelde aramıza baska birini almaz ve ikili takilirdik. Hasan...

kim istemezdi ki boye bir dunyada boyle bir arkadas.

yasadigimiz seyler aklima gelince yuzumde bir tebessüm oluştu yine. keske suan burda olsaydi diye iç gecirdim ve sigaranın son kısmınıda içime cektim.

Aramayı düşündüm hasanı ama yoğun olabilecegini dusunerek telefonu geri soktum yerine.

2 3 gün önce kiraladigim arabanin teslim vaktinin geldigini hatirladim.ama arabayi vermeden once son bir yere daha ugramaliydim. biraz ümitsiz olsam da gidecektim yanına..