Sanki birbirimizi uzun zamandır tanıyor gibiydik, “aaaa demek prenses sensin” dedi. Tokalaştık, ben biraz heyecanlı olduğum için konuşamıyordum sadece gülümsüyordum. Bir cafeye geçtik, herkesin gözü bendeydi fakat Mesut oturduğumuz zaman basit espiriler yaparak ortamı sıcaklaştırıyordu, yani beni bir nevi rahatlatmaya çalışıyordu. Yaklaşık bir yarım saat çekingenlik sonrası birbirimize karşı açılmaya başladık yani gülüyorduk, espiriler şakalar, fotoğraf çekimleri vs. derken zaman nasıl geçti anlayamadım. Saatte baktığımda 21’i geçmek üzereydi Mesut’a baktım, “Mesut başka yere gidelim mi” dedim. Bak şuan gene düşündüm keşke Mesutu tanımasaydım değil, keşke diyorum o lafı bile söylemeseydim ne işin var senin başka bir yerde otur işte, gitme.