ben: yıllardır ne arayıp ne sordular beni, savaş harçlığını gönderdim, çek bankamatikten bir kere olsun annem yanıma gelip yemeği yapmadı, bir kere olsun babam yanıma gelip benimle nasılsın aslanım diye konuşmadı... harçlığını gönderdim, derslerine dikkat et bu kadardı hep... asıl özür dilemesi gerekenler onlar... ben sevdiğim insanı bulmuşum, ona da karışmalarını istemem...
esin: kahve içelim mi ?
ben: olur.

esin: en son nerede kalmıştık, ha evet bebeği aldıracaktım... bebeği aldırmalıydım, çünkü venüsle birlikte olmam gerekiyordu, onun parasını yemem gerekiyordu... hopladım zıpladım, kendimi yerden yere attım ama yapamadım, ona bunu yapamazdım, çocuk babamdan da olsa ona bunu yapamazdım barış... çünkü onun hiçbir suçu yoktu... telefona baktım, venüs arıyordu
-esin, neredesin, seni özledim diyordu...
-akşam otelde olacağım dedim...

yok hayır, aldırmalıydım bu çocuğu, ne yapıp edip bu çocuk gitmeliydi, venüs bana deliler gibi aşıktı... , karnımdaki babamın bini de tekme atıp duruyordu... ama vicdanıma dur demeliydim, sanki sevdiğim insanın çocuğuydu bu karnımdaki ? ne vicdanından bahsediyorsun sen esin dedim... içest mağduru oldun, üstüne üstlük bir de babandan hamile kaldın, ne vicdanından bahsediyorsun sen dedim kendime...
bir tane ilaç aldım, ismini hatırlamıyorum, çocuğu düşürmek için ilaç aldım...