Soba yanıyor gürül gürül. Oda cehennem gibi sıcak. Daha ilkokula gidiyoruz o sıra. Nispeten fakiriz ama tüm ailelerin durumundan farklı değil. Bütün ülkenin Perşembe gününü beklediği zamanlar. O gün o saat gelir çatar biz daha çocuğuz ya erken yatacağız anamız salonun ortasına döşek atmış. Ama uyumuyoruz. Kurtlar Vadisi başlıycak izliycez izlerken uyuya kalıcaz. Tabi o zamanlar o yanan sobada kestane mi pişirmezdik. Mandalina kabuğu mu atmazdık. Elif türküsü mü dersin , hekimoglu türküsü mü hala dinledikçe yakıyor insan. Kömürün közün kokusu sobanın sesi ışığı başka tatlar bunlar. Dinledikçe o sobanın gürültüsünü, o sokakların o saatlerdeki sükunetini, çoluğun çocuğun sokaklarda Polatçılık oynadığını, amcaların birbirlerine "Bir soda getirde içelim yeğenim" diyerek espri yaptığını hatırlarım... Aah ah büyüdük be.