Kulaklığımı taktım ve oturdum. Etraftaki evlerin birinde o kıvırcık saçlı kızı gördüm. Demek ki evleri burada o yüzden bu parktan çıkmıyor. Sanırım o da beni gördü.

Gözlerimi geri çevirdim. Ayaklarıma bakarak müzik dinlemeye başladım. iki müzik bitmeden kız geldi yanıma oturdu.

Gözümün ucuyla baktım. Kulaklık takmıştı.

Umrumda mıydı? Evet umrumdaydı galiba ama geri çevirdim yüzümü.

ikimizde de kulaklık vardı. Kimse çıkarmıyordu.

Galiba onların çıkması için birinin ağlaması gerekti. Ben ağlayamazdım ağlamazdım da. Kalbimi gerçekten çok kırmıştı.

Gözümü bir daha çevirdim. Gözlerinden yaş akıyordu sadece. Hüngür hüngür ağlamasa da gözlerinden yaş akıyordu.

Kızlara ağlama konusunda güvenemezdim. Bazılarının istediği zaman ağlayabildiğini duymuştum.

Ya timsah gözyaşıysa?