Kardeşimi bilgisayarın başından kaldırdım. zütürdüm bir parkın yanındaki kafeye oturduk. O kendine dondurma aldı ben de çay.

Biraz yüzüne baktım, bana benziyordu ama büyürse benden yakışıklı olurdu.

Benim kurbağadan tek farkım saçlarımın olmasıydı. (Rahmi Vidinlioğlu'dan alıntıdır bu cümle.)

Bileklerine bakmadım. Acımak istemiyordum.

Düşündüm de kaç yıldır aynı evdeyiz ama tanımıyoruz birbirimizi.

Neyi sever, neye sinirlenir. Şu hayattaki en büyük korkusu nedir. En büyük hayali nedir?

Kardeşimle ilgilenmiyordum. Babamdan ne farkım vardı?

Saçlarım vardı..

Konuşmaya başladım kardeşimle.

Ee ne yapıyorsun abisi falan diye muhabbete girdim ama sohbet yürümüyordu. Konuşacak ortak konuklarımız yoktu.

Bir sigara yaktım.

Sigara zararlı dedi o ince sesiyle.

Biliyorum dedim konu kapandı.

Eve döndük tekrar. Şevkim kırılmıştı. Annemi çıkarmaktan vazgeçtim.