ne yaparsak yapalım rezil duruma düşeriz. Bu tabiatın bize bir uyarısıdır ama işin içine gençlik, acelecilik ve sakinlikten tamamen uzak bir ruh hali girerse bu uyarıyı fark edecek bir mantıktan da uzaklaşırız. işte, hayatıma on beş yaşında giren, o mavi gözlü, minyon ve ilk bakışta insana hayata sorgulatacak denli güzel kız böyle bir şeydi. Tabiat her defasında “o kızla olmaz” dese de ben bunu anlayacak yaşta da değildim, olgunlukta da.

On beş yaş, her erkek için aynıdır. Evin boş olduğu zamanların iple çekildiği, bir elin sürekli çükte olduğu, “iki elim kanda olsa da yaparım ben bu mastürbasyonu” denildiği bir dönem işte. Ben de öyleydim. Ne yazık ki. Babam bir gün iş arkadaşının eve misafir geleceğini söyledi. Duymamla odama kaçtım, tam kapıyı kapatacaktım ki “Senin yaşında bir de kızları var. O da gelecek” dedi. Kapıyı tekrar aralayıp babamın yanına geri geldim ve kızın nasıl bir şey olduğunu sordum. Bir kız gelecekti demek, yaşıtım bir kız! O anda yüreğime hücum eden şey aşk duygularım değildi. Abazanlığımın coşkusuydu. Oturdum ve yarım saat sonra gelecek kızın hayalini kurmaya başladım.