2. Bölüm

Ormana vardığımızda çadırları kurduk, yanımızıda odun getirmiştik, onlarıda yerleştirdik. Silahlarımız hazırdı. Kampın etrafında dört tane ağaç vardı. Onları misinayla birbirine bağladık. Misinalara da boş konserve şişeleri bağladık. Artık kampımız hazırdı. Hepimizin cebinde tabanca ve ellerimizde pompalı tüfekler vardı. Kampı hazırlama işlemlerimiz günbatımına kadar sürdü. Akşam yemeğinde konserve fasulyelerimizi yedikten sonra beklemeye başladık. Bir yandan sohbet ediyorduk, bir yandan da katilin gelmesini bekliyorduk.

ilk gece nöbetini ben ve ortağım almıştık. Ellerimzde tüfekle oturup kahve içiyorduk. Etrafta hiç ses seda yoktu. Tabi sessizlik baya korkutuyordu beni. Bütün geceyi sorunsuz atlatmıştık. Güneş doğunca diğerleri de uyandı ve biz de uyumaya gittik. Biraz uyuduktan sonra kalkıp kahvaltı ettik. Kahvaltı ederken etrafa bakiyim dedim. Etrafta bir ceset gördüm. Ağaca çivilenmişti ve suratı parçalanmıştı. Anlaşılan katil bizi korkutmaya çalışıyordu. Diğer tarafta bir ceset daha çivilenmişti. Aynı şekildeydi.

Elime tüfeğimi alıp kamp sınırlarından dışarı çıktım. Biraz açıldım. O da ne! Bir insan silüeti gördüm diğerlerine seslendim ve oraya ateş ettim ve koşmaya başladım. Meğerse o da cesetmiş. Arkamda gönüllü polislerden biri duruyordu. Arkamda aniden kocaman bir bağırma sesi duydum ve arkamı döndüğümde katilin o polisi kaçırdığını gördüm. Allah kahretsin kaçııyordu onu! Hemen tüfeğimi alıp telaşla koşmaya başladım. Diğerlerine seslenecek zamanım olmadı. Şerefsiz tazı gibi koşuyordu. En son izini kaybettirdi. Onu kaybettim! Benim yüzümden biri kaçırıldı.

Kampı bulmam birkaç saatimi aldı. Durumu onlara anlatınca gerilim dolu bir ortam oluştu. Çok kötü bakıyorlardı bana. Benim suçumdu biliyordum. Ama şimdi üzülmenin sırası değildi. O polisi ve katili bulmalıydık. Muhtemelen o polis öldü. Ama en azından aradığımız kişi bir insandı. Ben artık katilin bir insan olduğundan bile şüphelenmeye başlamıştım.

Hava kapalıydı. Yağmur yağmaya başlamıştı. Yağmurluklarımızı giyip ateşin etrafında toplandık. Ateş sönmüştü. Onlara üzülmeyi bırakıp birlikte hareket etmemiz gerektiğini söyledim. Uğraştığımız kişi bir insandı ama çok tehlikeliydi. Belki de şu an bizi izliyor bile olabilirdi. Fedakarlık yapmadan başarıya ulaşamazdık. Bunun bir daha olmamasını sağlayacağız ve katili bulmak için elimizden geleni yapacağız.

edit: part 3 geliyor beyler rez alın