25 yaşındayım. Ailenin tek çocuğuyum. Ama hiç bir zaman bunun farkını yaşamadım, asla şımaramadım, bir şeyi çok isteyemedim. ilk olarak biraz kendimden bahsedeyim. Tek çocuk olduğum için ailem her şeyime karıştı ve bu durum beni sürekli aile baskısı ile büyüyen bir çocuk haline getirdi. 3 - 4 yaşımda yediğim azarı, babamın anneme yaptıklarını net bir şekilde hatırlıyorum. Babamın bu davranışları beni zamanla pısırık, aile sözünden dışarı asla çıkamayan, özgüveni ve benlik algısı sıfır, 25 yaşında olduğum halde hala kendimi 10 yaşında çocuk gibi hisseden bir varlık haline getirdi. Babam ilkokuldan başlayarak kpss sınavına hazırlanma sürecim de dahil olmak üzere derslerime sürekli karıştı. Benimle ilgilendi diyemiyorum çünkü resmen karıştı. ilkokulda yazımı beğenmediğinden devamlı defterimi yırtıp yırtıp yazı yazdırdı. 2. Sınıfta ödev kağıdındaki 25 tane topu öğretmenin çizdiği gibi değil de yuvarlak yaparak 5erli gruplar halinde yaptığım için başımı yardı 7 dikiş atıldı. Orta okula geçtiğim dönem annemle babamın tartışma süreçlerinin başladığı döneme denk geldi. Derslerim gayet iyiyken, takdirden aşağı düşmezken 7. sınıftan itibaren teşekkür bile alamaz hale geldim, sayısız dayak yedim. Ve 8. Sınıfta o zamanlar liseye geçme sınavı olan oks sınavından berbat bir puan aldım. Puan sonucunu öğrendiğinde beni amca oğlum öldü sanacak şekilde dövdü. Bu arada biz şehirde yaşıyoruz amcam bi kazada vefat etti onun eşi, 4 çocuğu, dedem ve babanemde köyde beraber yaşıyor. Yaz tatillerinde köye gidiyoruz. Orda onlara da zulüm oluyo. Kötü niyetinden değil ama insanlara ağır laflar edip sürekli kızıyor. Farkında değil müptezel herhalde. Bunun sonuçlarını birazdan anlatacam.
Neyse liseye başladım babam da bu arada sigortayı doldurdu ama yaş beklemesi lazım emekli olması için. Tam bu dönemde işsiz kaldı. Bütün suçu anneme yükledi.. Hayatım 2006 yılından itibaren iyice taka sarmaya başladı. 2 günde bir banko evde bol küfürlü ve yumruklu kavgalar... Gözümün önünde anneme huur çocuğu, ananı gibeyim ve bir sürü küfürler uçuşuyo. Daha 14 yaşlarındayım. Daha önce de 3 4 kere denk gelmiştim de neyse. Bi de bunların üstüne babanem dedem ölen amcamın eşi 4 çocuğu babama bi sırtlarını döndüler mi... Onun da suçu anneme kaldı. Küfürler kavgalar 3 katına çıktı. Annem her gün ağlıyo. Babam kancık köpekler gibi homur homur evde daima konuşuyo. Pgibolojim iyice gitti. Evdeki her tıkırtıyı acaba babam anneme mi vurdu diye düşünüyorum. Evde hiçbir zaman kulaklıkla son ses müzik dinleyemedim ya da film izleyemedim. Acaba ben dışarıyı duymazken bunlar kavga eder de birbirlerine bişey yaparlar mı diye. 25 yaşına geldim bu durum hala aynı. Neyse lisede sözel bölüme geçtim çat pat gidiyorum. O kadar içime kapalı sindirilmiş bi insan oldum ki sessiz sakin efendi diye 4 sene onur belgesi verdiler. Lise sonda ise ders kasmaya başladım. Dershanede sürekli denemelerde 1.yim. Babam benle ilgileniyorum ayaklarında. Derslerimi takip ediyo para veriyo. Ama huzur yok. Evde sürekli annemle kavga. Keşke para vermese derslerimi hocalarıma sormasa aç gezseydim ama evde huzursuzluk çıkarmasaydı. Dershanede matematik hocamı bıktırdı adam saklanacak yer arıyodu onu görünce. Hocam etüt yap hocam soru çöz çocukla. Tek eksiği matematik kaldı. Bi gün annemle yine kavga ediyolar öbür sabah oldu ben okula gidecem kapıdan çıktım peşimden anneme tekme atıp kapıdan attı. Bana bakop dedi ki matematik çalışacaksan alırım eve geri. Tamam dedim ne diyeyim adam bin işte ne diyeyim. Neyse öyle böyle hacettepeyi kazandım. Bu sefer de mezun olana kadar adam sürekli sistemden notlarımı kontrol etti. Sabahları kaldığım özel yurdu arayarak beni odamda mı derse gitti mi diye baktırttı. Öyle böyle bitti okul. Ama kavgalar aynı. Adam haksızsam bile küfür edersem susacaksın ben babayım diyo. Kendini her konuda haklı görüyo. Karşısına geçip 2 kelam edemezsin. Ben biliyoruma bağlar her konuyu. Zaten ne bir komşumuz ne de bir akrabamız kapımızı çalar. Herkes kaçıyo yaptıklarından. Sonra da millet brnden niye kaçıyo siye kızar onun suçunu da anneme atar. Annem bitmiş durumda. 2 sene oldu okul biteli. Askerliği yaptım geldim. Atama olmadığından işimi de kazanamadım. Hala adamın eline bakıyorum. Elim kolum bu yüzden bağlı. Bi işe başvurdum sonuç bekliyorum. Olmazsa markette falan iş bakacam artık napalım. Artık para lazım kurtulmak için. 4 yıllık sevgilim var ama iş yok evlilik olmuyo. O olmayınca aynı evee adamdan ayrılamıyorum. Ayrı eve çıkamadığımdan annemi kurtaramuyorum...

Sözün özü babasıyla küçüklüğünden beri samimi, arkadaşça, birbirini kırmayarak 10 numara muhabbeti olanlar bunun gerçekten kıymetini bilin. Hayatım boyunca kıskandığım çocuklarsınız...