Çok hoşlandığım bir kız vardı bizim sınıfta...

Bugün cesaretimi topladım, yanına yaklaşıp konuştum.

Laf lafı açtı...

Güldürüyordum, benden hoşlandığı besbelliydi. Bir işaret bekliyordu...

Çıkışta işi yoktur diye düşünüp, ona baş başa yemek teklif ettim...

Bana dersim var dedi...

"Dersim var... "

işte o an kanım kaynadı. Dünyamı başıma yıkmıştı. Bir an görüşümün daraldığını, sesimin kısıldığını, boğazımın düğümlendiğini hissettim. Gözlerimden bile esirgediğim o güzeller güzeli, zülfüne kurban olduğum kıza son bir kez bakıp şunu söyledim:

"Dersim değil, Tunceli diyeceksin!"