Gürültü patırtının ortasında sessizce, sukunetle dolaş; sessizliğin içinde
huzur var. Sakın bunu unutma.
Herkesle dost olmaya çalış. Sana bir kötülük yapıldığında verebileceğin en
iyi karşılık: unutmak olsun.

Bağışla ve unut...
Ama kimseye teslim olma...
içten ol;
Telaşsız anlat...
Kısa, açık ve net konuş...
Başkarına da kulak ver...
Aptal ve cahil oldukları zaman bile dinle onları,
Çünkü dünyada herkesin bir öyküsü vardır.

Yalnız...
Yaptığın planların değil...
Başardıklarının da...
Tadını çıkar...

Ne kadar küçük olursa olsun işinle ilgilen. Hayattaki dayanağın işindir,
unutma. Sevebileceğin bir iş seçersen yaşamında
bir an bile çalışmış ve yorulmuş olmazsın. işini öyle seveceksin ki,
başarıların bedenini ve yüreğini güçlendirirken
verdiklerinle de yepyeni hayatlar başlatmış olacaksın...

Olduğun gibi görün...
Ve göründüğün gibi ol...
Sevmiyorsan eğer...
Sever gibi yapma...
Çevrene, tanıdıklarına...
Önerilerde bulun...
Fakat asla hükmetmeye kalkma.

insanları yargılarsan onları sevmeye zamanın kalmaz. Ve unutma ki,
insanlığın sevgi konusunda yüz yıllardır öğrenebildiği
bir kumsaldaki kum taneciği bile değildir.

Aşka sakın burun kıvırma...
Aşk nedir?

Çöl ortasındaki yemyeşil bahçedir... O bahçeye bakmayı hak etmiş bir
bahçevan olmak için her bitkinin sürekli ilgiye,
yardıma, bakıma, sevgiye ihtiyacı olduğunu da unutma.

Hayatta kaybedebilirsin...
Kaybetmeyi...
Ahlaksızca bir kazanca tercih et.

Birincisinin acısı bir an, ötekinin vicdan azabı bir ömür boyu sürer.
Bazı idealler o kadar değerlidir ki; o yolda mağlup olman bile
zafer sayılır. Bu dünyada bırakacağın en büyük miras dürüstlüktür.

Yıllar geçiyor, geçecek...
Yılların geçmesine öfkelenme...

Gençliğe yakışan şeyleri gülümseyerek teslim et geçmişe. Yapamayacağın
şeylerin yapabileceklerini engellemesine izin verme.

Rüzgarın yönünü...
Değiştiremiyorsan...
Yelkenlerini...
Rüzgara göre ayarla...

Çünkü dünya, karşılaştığın fırtınalarla değil, gemiyi limana getirip
getirmediğinle ilgilenir.

Arasıra...
Kendini tutamayabilirsin...
Yüreğini isyana kaptırabilirsin...
Fakat unutma:
Evreni yargılamak imkansızdır.

Onun için kavgalarını sürdürürken bile kendinle barış içinde ol...

Annenin seni doğurduğu..
Saatleri hatırlıyor musun?
Sen ağlarken...
Herkes sevinçle gülüyordu...

Öyle bir ömür geçer ki, sen öldüğünde herkes ağlasın.

Sabırla, sevecan ol...
Erdemini yitirme...

Önünde, sonunda sahip olduğun tek servet yine kendinsin. Görmeye çalış ki,
bütün pisliğine ve kalleşliğine rağmen dünya yine de insanoğlunun biricik
güzel mekanıdır.''

(Xsentos M.Ö. 9. YY)

Harika değil mi? ilk okuduğumda tüylerim diken diken olmuştu.