hemen karşımda benim yaşlarımda bir genç erkek vardı, bunu anlamak buğulu gözlerim yüzünden çok vaktimi aldı ya neyse. Hiçbir düşünemiyor halde ağlarken kalın ama pürüzsüz bir ses duydum, "iyi misiniz?"

ne dediğimi bilmeden bir şeyler mırıldandım. Hatta o an konuştuğumun bile farkında değildim, kafam yerinde değildi sanki.

"iyiyim" demişim meğerse, daha sonra ondan dinledim bir kez de tanışmamızı.

"emin misiniz, yardım edebileceğim bir şey var mı?" dedi.

Başımı iki yana salladım. O da çantasından peçete çıkarıp uzattıktan sonra benimle konuşmayı kesti