Evet beyler hikayemi bilen bilir bir kaç kişi de olsa sevmişti olayların devdıbını dile getirip söz verdiğim gibi herşeyi anlatmak için geri geldim eğer hala okumak isteyeniniz varsa kendilerini belli etsinler...

üst edit: önceki hikayeyi bilmeyenler için önce bunu okumasını tavsiye ederim hikayeyi anlamak için.

http://www.incisozluk.com.tr/e/193072584/

Otobüs cdıbına başımı dayamış gidiyordum kaçıyordum bu şehirden delicesine gözlerimden yaşlar süzülüyor bozkırların içinden bir kılıcın kının dan çıkması gibi sessiz ve bir o kadar keskin gidiyordum Senayı kaybettim onu öldürdüler hayatım daki tek değer verdiğim varlığı da elimden aldılar artık ne kaybedecek bir şeyim vardı nede hissedecek bir duygum.

Otobüs terminale yaklaştı ve mola verdi göz yaşlarımı silip indim iner inmez Camel Green i çıkarıp yaktım bu sigaraya sena başlatmıştı beni seviyorum da aslında derin bir duman çekip dumanın soğuk hava da gökyüzüne doğru dans ederek süzülüşünü izledim sevdiklerimi benden alan gökyüzüne baktım gökyüzüm diye sevdiğim kızı benden alan herşeyimi kaybettiren gökyüzüne bakıp daldım öylece...

Sırtımı duvara yaslamış gözlerimi kapatıp sigara içerken bir el dokundu omuzuma.

-Pardon ateşinizi rica edebilir miyim?

+Tabi buyurun.

kızın masmavi gözleri vardı deniz gibi gökyüzü gibi gözleri vardı çakmağı alıp sigarasını yakıp bir duman çekti içine ve çakmağı geri uzattı

- Teşekkür ederim..

+Rica ederim.

kız döndü gitti arkasını fazlada tutulmadim hala içimde yanan bir alev vardı çünkü yüreğim de..