Uzun zamandır insan olarak kötü olarak adlandırdığımız şeyler üst üste gelmeye başlamıştı köşeye sıkışmış gibi hissediyordum bir süre hemde bu yaşıma kadar çoğu zor olarak adlandırdığımız şeylerin altından tek başıma kalkmama rağmen. Şöyle bir durdum ve dedim ki her şeye rağmen bugün kendim için bir şeyler yapmalıyım en sevdiğim kıyafetlerimi giydim sevdiğim parfümümden sıktım dede yadigarı bir 14 browning i şarjörü boş bir şekilde belime taktım tütün tabakamı doldurdum ve kendimi sokaklara attım bazen ıslıkla bazen sözlü sevdiğim şarkıları türküleri söyledim ve dedim ki her şeye rağmen bu dünya benim dünyam bu hayat benim hayatım yaşadığımız ve yaşayacağımız her şeye rağmen mutlu olmamak nankörlüktür dedim kendi kendime hemde defalarca...

Ne bileyim be öleceğiz işte ölümü bilerek yaşamamıza rağmen niye mutlu olmuyor ki şu kalbimiz şu bedenimiz şu duygularımız...