Bu hikayem size 59.gün hediyesi olarak gelsin. 59 gundur yoktum.

Köyde mustafa abimiz vardı varlıklı ama koy halkıyla icli dıslı sıfır ego bir insan.
Birgün aradı behzat git bizim gençleri topla göle zütür. Hatta parada vereyim cips kola falan ne isterlerse al. Tamam abi seni mi kırıcam dedim düştum yola.
Kola cips sigara gibi ihtiyaçları aldım herkesi bindirip yaklasık 4 kilometrelik yola koyuldum. 2 kilometre ya oldu ya olmadı 4 genç kız yolun kenarından yürüyorlar. Sağa çektim.

- Kızlar ne tarafa?
+ Göle doğru gidiyoruz.
- Bozkırın güneşi yakar ama. Poşaya(çingene demek) dönmeyin. Çocukları gole goturuyorum bende. Atlayın hadi.
- Yok biz yürüyelim.
+ Israr ediyorum.
- Tamam o zaman. Çok saol.

Yaklasık 45 dakikaya vardık. Köy yolu kotudur arabanın anasını giber. Hele arabada emanet transporter'sa yarra yersiniz. 4 kız hepsindede tanrı vergisi bir guzellik var. Ama biri vardı ki içimi eritiyordu. Kumral uzun boylu fizigi guzel bir kız. Yani bir içim su. Çocuklar yüzmeye gitmiş bense yere serdiğim minderde oturmuş neşet ertaş dinliyorum.

Onlarda yanıma serdikleri minder ile oturmuş hazırlanıyordu. Hepsi birden suya gittiler ama içimden hiç muallaklik geçmedi sigara yakmış uzanıyorum.

Daha sonra o beğendigim kız yanıma gelip oturdu kısa bir sohbet ettik. Adı esra zengin ailenin tek kızı söyle soyliyeyim isvicrede yasayan ailenin kızı gurbetci kızı yani.
Kendi halinde guzel alımlı bir kız. Cay demlediler onu ictik falan filan derken. Tsunami alttan bastırmaya basladı hemen kalkıp ağaçlığa vardım. Havuc suyu dokerken arkadan çatırtı geldi. Hic sevmem iserken birinin bakmasını. Cocuklardan biridir dedim. Cat bizim kız çıktı. Utandım akan suda durmuyor. Esra sen misin dedim. Kusura bakma dedi agaclıgın dısına çıktı.