Limana doğru yürürken Tahsin amcayı gördük, yetmişlerinin ortasında güleryüzlü yardımsever bir adamdı, merkezdeki caminin imamı ve kuran kursundaki hocamdı, annem kendisini pek sevmez ve yobaz Tahsin derdi .
Babam hocanın yanına gidip selam verdi, hoca babamın seldıbını aldıktan sonra ben de Selam verdim, bana cevap vermedi sanki beni görmüyor gibiydi. Ne zaman beni görse harçlık vermeye çalışan Tahsin hoca beni pek fazla umursamadan babamla bir iki muhabbet edip gitti, biraz üzülsem de dünya kupasında gruptan çıktığımız için mutluydum.