Uçuruma vardım. Begüm'ün düşmesi artık sadece rüyamdaki bir sahne değil sanki orada gibiydi. Gözlerimi ovaladım ve orada Kenan oturuyordu. Sigarasını yakmış içiyordu. Arkasından yaklaştım. O da sesimi duymuş olacak ki arkasına döndü. Beni gördüğüne şaşırmamıştı.

K-"Bekir. Sonunda geri gelmişsin cehenneme. Hayırdır cennete huriler mi bitti?"

b-"Ne cenneti ne hurisi ne saçmalıyorsun sen? Mapustaydım. 13 senedir. Gençliğim gitti."

K-"Şu an ben de bu köyde durmaktansa mapusa gitmeyi tercih ederdim."

b-"Beni avutmaya falan çalışıyorsan işe yaramaz. Mahkemede sende vardın. Mahkeme boyunca elindeki yüzüğü çevirdin. Mahkeme bitince de hapis cezamı öğrendiğinde rahatladın. Neden?"

K-"Bu uçurumdan kaç kere atlamak istedim biliyor musun? Sizi ne kadar kıskandım farkında mısın? Begüm ve seni. Hep birbirinizin yanındaydınız. Begüm'ün ölümünde bile yanındaydın. Sonra sen de gidebildin bu lanet köyden. Bunca zamandır bugünü bekledim ben. Sana bunu söyledikten sonra artık özgür kalabilirim."

b-"Neyi söyleyeceksin? Ne saçmalıyorsun sen?"

K-"Ali Rıfat Seyyan. Senin baban. Kadir Halis. Bunlar yüzünden Begüm intihar etti. Senin hapise düşmen onların ekmeğine yağ sürdü."

b-"Babam mı? Bu verdiğin isimlerden biri milletvekili."

K-"Şimdi işin boyutunu biliyorsun işte. Baban hızlı bir zenginliğe kavuştu. Köyü bıraktı, hatta karısını ve çocuğunu, yani senin kardeşini bile bıraktı. "

b-"Benim kardeşim yok ki?"

K-"Hayır var. Sen hapise düştükten 3 sene sonra doğdu. Şu an 10 yaşlarında olmalı." Benim bir kardeşim var?? Hem de 10 yaşında? Allah'ım nasıl bir oyun bu.

K-" Safiye Mazir. Onun yanına git. O sana yardım edecektir. Benden bu kadar. Ben de Begüm'ün yanına gidiyorum. Merak etme bu sefer seni suçlamayacaklar. intihar mektubu bıraktım bile. Kendine iyi bak." dedi ve kendini uçurumdan attı. Yanına doğru koştum ama çok geçti. Bedeninin parçalanışını seyretmekten başka bir şey yapamadım.

Edit:Ben cumaya gidiyorum. Gelince devam ederim.