1 ağabeyinizim.

ne zaman atölyemi açıp hızarın başına geçsem, kuru yapraklarından keder okuduğum, artık dallarının arasından rüzgar esmeyecek, 10 larca kuşa yuva olmuş belki de vaktiyle gölgesinde dinlendiğimiz çınar ağacının gövdesini 2 ye bölerken ya da nebleyim 1 işçinin nasırlı elleri gibi kabuğu keder tutmuş karaçam ağacını lata yapmak için yatırdığım tezgahta ister istemez gövdesindeki halkalarını sayıp benden büyük olup olmadığını tahmin ederken yeni filizlenen yapraklarıyla 1 daha baharı müjdeleyemeyeceği düşüncesiyle bedenim üşür, yüreğim sızlar. her iş günü 1 bağ bozumu hüznü var içimde,