Bugün size solan bir gülü anlatmak istiyorum. Gül doğar. Her canlının yavrusu gibi güzeller güzelidir. Minik yeşilliğiyle hayranlık uyandırır.

Ardından gül gelişir. Renklenir. Artık güzelliği dillere destandır. Ancak gülün güzelliği, yanında dikenlerini getirir.

Gülün dikenleri onu sevenler için değildir. Ancak onlara da batarlar. Gül mutsuz olur. Solar yok olur. Ondan geriye kuru bir renklilik kalır. O ise ordan oraya savrulur.

Ben her zaman savrulmak istemiştim. Ne kadar kötü gözükse de savrulursan tüm dünya olursun. Gezer durursun.

Duygu ile yaşadığımız saçma çocukça olaylardan sonra. Ben, ergenliğin dünya bana tapmalı; her şeyi biliyorum evresine geçmiştim bile.

Herkese kafa tutabilirdim. Tüm kağıt ve bilgisayar oyunlarını biliyor haldeydim. Ve tüm konular hakkında bir kaç düşüncem vardı. Ben de bu düşünceleri sosyalleşmeye harcadım. Derslerden kopup; batak, okey sohbetleri ile eğlendim.

Herkesi bilgisayar oyunlarında yenip kendimi üstün görüyordum. Aptal bir sanal oyun demek aklıma bile gelmedi.

Aptallık demişken. lisede dersle tek alakam. Devamsızlık sayımdı. Ve sınav tarihleri. Sınavlara girmemek baya zordu. Hoca belamızı giberdi.

Sistem yolundan tamamen çıkmalı mıyız?

Yoksa sınırında yürüyüp duruma uygun kararlar mı vermeliyiz?