Şimdi size bir hikaye anlatmak istiyorum. ismi tazı. Bir köpektir tazı. Av köpeği. Yetiştiği yerde tek amacı kedileri yemektir. Ancak asla yakalayamaz. Hep onları gördüğünde çılgına döner.

2 çocuk bir tazı sahiplenmek istemiştir. Bu durumda tazı taa ortamından bir eve kadar gelebilmiştir. iki kardeş tazıya çok iyi bakarlar. Babaları tazının çok hızlı koştuğunu söyler ancak çocuklar evde hiç bunu göremezler.

iki çocuk tazıyı parka zütürmeye karar verirler. Parkta ipini bırakırlar. Tazı ilk başta sakindir ancak yanlarımdan geçen kediyle çılgına döner. Ve peşinden koşuşturur. Tazının koşuşu iki çocuk için de dünyanın en güzel şeyidir. Taa ki kediyi yakalayana kadar.

Tazı kediyi yakalar ve parçalar. Ardından durur. Sadece ne yaptığına bakar. Tazı amacına ulaşmıştır peki ya sonra...

Ben de onunla sevişmiştim. Peki ya sonra...

Içimdeki amaç gitmişti. Bunun bir ergenlik olduğunu ve benim aslında onu sevmediğimi farketmem ile bu ilişki de bitmişti.

Eğer bir kadının elinden böyle kolay kurtulabileceğinizi sanıyorsanız yanılıyorsunuz. Ben de kurtulamadım. Abilerine edilen şikayetle okulumun çıkışında yakın arkadaşlarımdan biriyle konuşurken. 20 kişilik bir grubun geldiğini farkettim. Umursamadım nerden bilebilirdim bana olduğunu?

20 kişilik dayağı tek başıma yedim ağzım burnum kan. Eski sevgilim en yakın arkadaşım duygu bana yardım etti. Eczaneye gidelim dedi reddettim. Hastane mevzusu olmasın diye. Eve kadar yürüme kararı aldım. 10 kilometre mesafe. Ne güzel gider. Tabiki sigara 4 paket aldım. Koydum çantama. Sadece düşündüm.

Hata mıydı yaptıklarım? Hata yapmak normal miydi? Yoksa insanlık hatayla mı oluşmuştu? Milyarlarca olay milyarlarca hatadan meydana mı geldi?