Deliler gerçeği gören midir? Yoksa gerçeğe asla dönemeyen mi?

Bence deliler en zekilerdir. Ancak delilikte ısrar ederler ise. Ve delilerle uğraşanlar korkusundan deliliklerini saklamaktadırlar. Oysa her insan deli doğar.

Delilik ile deha arasında bir çizgi vardır. Benim çizgim o. Burdan sonra akıl sağlığım pek iyiye gitmemektedir.

Babam bunca şeyden sonra okulumu değiştirme kararı aldı. Ben ise ayık bir güne bile tövbe ettim. Her gün içiyordum. Temmuzundan eylülüne kadar içtim. Birayla uyudum. Ağzıma 3 dilim patetes kızartması atıp tekrar içtim. O kadar sigara içtim ki kaldığım eve giren öksürüğe boğuluyordu.

Ama eğlendim. Doğan abimle tanıştım. Onunla içtik. O bipolar ben pgibopat. Anlaştık. Çılgınlar gibi eğlendik. Çılgınlar gibi içtik. Şarkı çaldı söyledik. Uyumadık geceleri de gezdik. Paranın dıbına koyduk.

Mutluluk buydu benim için. Rahat olmak.

Bugünki doğruların yarın da doğru olacak mı? Düşüncelerin mi gelişir yoksa dünya mı?