Kaybolan benliğimin o boyutta bıraktığı çizgileri görüyordum . Düşüncelerimin bir bir kaybolduğu zihnim ; beni belirli bir düzende değil de karmaşık algoritmalardan oluştuğu garip bir duruma sokmuştu . Belki bu kırık aynanın içerisindeyken kimse maddesel ortamda benim benliğimde farklılık sezmeyecekti . Sadece bedensel fonksiyonları kontrol ettiğim bir mekanizmaydı . Ve dışdan bakıldığında fark edilmesi olanaksızdı . Astral boyut hakkında okuduğum yazılar aklımdan geçerken garip bir şeklide oradaki bilgi otobanı da bundan etkileniyordu . Bu esnada ortamda var olan şeylerin gerçek olmadığı kanısına kapıldım . Tıpkı gerçekliğin insan duyularıyla tespiti gibi . Duyular bize gerçek olduğuna inandığımız gerçekleri gösterir ancak rüyayı da gerçek gibi anımsatmamız duyulardan kaynaklıdır . Buna dayandırarak uzun bir düşünce süreci geçti . Yerime oturduğum süreden yana . Ve fark ettiğim diğer husus tıpkı Inception filmindeki gibi burada da zihinler arası yolculuğun var olduğuydu . Ancak fiziksel ortamdan çok ayrı olan bu yerde sıkışmışken başka zihinlerde seyahat etmek bu durumu daha da kötüleştirebilirdi . Belki de bu okuduğunuz yazılar sizin şuan ki durumunuzu açıklar nitelikte . Fark etmediğimiz bizim şuan hapsedilmiş olmamamızı hissettiren şey . Kafa karışıklığıyla zihinsel bir trajedi yaşatmak istemem elbette . Hele ki bu sıkışıklık içerisinde çaresiz kalan bir birey için . Zihnimin içerisinde unuttuğum ve beni ben yapan unsur olan karakterlerim o ana kadar aklıma gelmemesi belki de bir sürecin oluşmadığından ileri geliyordu . Edward dışında herkes orada olmamı her zamanki gibi karşıladı . Ve onlara durumu açıkladığımda sevindiler. Ancak normalde de burada sıkışmışa benzeyen birisi olduğum için uyku sersemi halim ve düşünceli olmam dikkatlerini çekmedi . Bugünün sonunda eve girdiğimde ki sessizliğin gürültüsü beni rahatsız etti . Eve vardıktan sonra kıyafet değişimi ve ardından 4 saat uyku . Ve kalktığımda garip bir uğultu ; tıpkı sabahki gibi , ve acıyan göz pınarları . Ancak burada önemli bir husus fark ettim . Artık zihnimde sıkışmış değildim . Ve bu durum da uzun sürmedi . Ancak fark ettiğim kadarıyla rüya ve zihin birbiriyle ilişkili ortamlar değildi . Bu durumu böyle açıklaya bilirdim kendimce . Ve gün sonu gelmişti . Saat gece 02:27 gösteriyordu . Işıkları söndürüp tavana bakarken potansiyel karmaşadan yavaş yavaş uzaklaşıyordum .