iki insan birbirini seviyor, birbirleriyle iyi anlaşıyor, adeta birbirlerinin ruh ikiziyse "hayat arkadaşı" olarak bir olabilirler, aynı evi, aynı yemeği, aynı mutluluğu, aynı acıyı paylaşabilirler. ama yaşadığımız dünyanın şartları buna engel işte mk...

mesele "evlilik" adı altında yer edinmiş saçma, akılsız adetler, düğün denen soytarılık ayrıca evliliği "iş ilişkisi" haline getiren hukuk kuralları ve kadını erkeğin mülkü haline geitren dini-toplumsal referanslar, geleneklerdir. işte bunlar insanın midesini bulandırıyor mk. işte bu mk düzeni sevgiyi, saygıyı bir kenara itiyor, insanlar her taka menfaat açısından baktığı için evliliğin de temeli menfaatler üzerine bina ediliyor, başlangıçta öyle olmasa da aileler buna zorluyor. aileyi aştın diyelim bu sefer "taraflar" düzene uyabiliyor.

adetinizi göreneğinizi nafakanızı ölen kalan emekli maaşınızı... zihniyetinizi...

bu saçma adetleri gödüğüm için, "geniş aile" kavramı -hatta aile kavramı- şişirildiği için, nafaka ödemekten ecdadı gibilenleri gördüğüm için ve daha bir çok saçmalıktan ötürü ben de soğudum bu işten mk...