bir genç kızın uyuşturucu günlüğü

Yazacaklarım alıntıdır dostlar..
Bilmeyenleriniz varsa , elbette vardır bi çok dostumuz kitap okumayı sevmiyor. 2009 yılında basılan bir kitap günlük tarzında yazılmış. Çok ahım şahım ilerlemesede tamamen odaklandığınız zaman alıp zütüren bir tarzı var şahsen bana göre , seveceğinizi umuyorum. internette baktım hiç bir yerde tamamı yok başlayıp daha başlangıçta bırakmışlar. Tamdıbını burada paylaşacağım. Başları biraz sıkabilir ama devamı merak ettiriyor..

Keyifli okumalar.

BiRiNCi GÜNLÜK
16 Eylül

Dün bütün dünyadaki , bütün galaksideki, bütün evrendeki en mutlu kişi olduğumu düşündüğümü hatırlıyorum. Bu sadecedün müydü, yoksa bir ışık yılı kadar öncemiydi? Çimenlerin hiç daha çimenimsi kokmadığını, gökyüzünün öylesine yüksek görünmediğini düşünmüştüm. Şimdi hepsi kafama geçti. Keşke evrenin karanlığında erisem ve yok olsam. Ah, neden, neden, neden bunu yapamıyorum ? Sharon, Debbie ve diğer çocukların yüzüne nasıl bakarım ? Nasıl ? Şimdiye kadar haberin bütün okula yayıldığından eminim; öyle olduğunu biliyorum! Dün bu günlüğü aldım, çünkü sonunda söyleyecek harika, muhteşem ve değerli bir şeyim olduğunu düşünüyordum; başka biriyle paylaşamayacağım kadar özel; bunu sadece kendimle yapabilirdim. Şimdi hayatımdaki diğer her şey gibi, bu da bir hiç haline geldi.
Ben roger'ı kendim bildim bileli severken ve bütün hayatım boyunca onun beni fark etmesini beklemişken, onun bunu bna nasıl yapabildiğini gerçekten anlamıyorum. Dün beni dışarı davet ettiğinde, mutluluktan öleceğimi sandım. Gerçekten! Şimdi ise bütün dünya soğuk, gri, hissiz ve annem odamı temizlemem için başımın etini yiyor. Ben ölmek isterken, annem benden odamı temizlememi nasıl isteyebilir? Kendi ruhumla bile yalnız kalamaz mıyım?
Günlük, yarına kadar beklemek zorundasın, yoksa tutumum ve çocukluğum konusunda yine bir ton laf işiteceğim.
Görüşürüz.

17 Eylül

Okul tam bir kabustu. Koridorda bir köşeden döndüğüm her seferinde Roger ile karşılaşacağımdan korkuyordum ama onu görememekten daha da çok korkuyordum. Kendime şöyle söyleyip duruyordum:"Belki de bir terslik oldu ve bana açıklayacak." Öğle yemeğinde kızlara onun ortaya çıkmadığını söylemek zorunda kaldım. Umurumda değilmiş gibi yaptım ama ah, Günlük, gerçekten umurumda! Bu benim için o kadar önemli ki bütün benliğimin paramparça olduğunu hissediyorum. Bu kadar acınası, mahcup ve aşağılanmış bir haldeyken, nasıl derslerimde başarılı olabilir, konuşabilir, gülümseyebilir ve konsantre olabilirim ki ? Roger bunu bana nasıl yapabildi? Bu dünyada kimseyi isteyerek incitmedim. Ben onlara asla fiziksel veya duygusal zarar vermek isttemezken, insanlar bana bunu nasıl yapabiliyor ? Ailem bile bana aptal, kusurlu, yetersizmişim gibi davranıyor. Sanırım asla kimsenin beklentilerini karşılayamayacağım. Asla istediğim gibi biri olamayacağım.

19 Eylül

Babamın doğum günü. Pek bir şey olmadı.

20 Eylül

Benim doğum günüm. 15 Yaşımı doldurdum. O kadar.

Kopyala yapıştır yapmıyorum dostlar , elle buraya geçiriyorum. Bu şekilde partlar atıcam hazır olduğu için uzun olucak partlar.