22 yaşındayım.Ne yazık ki geçmiş ilişkilerimde hep üzülen taraf oldum. Belki klişe olucak ama şu sözlükte benim çektiğimi çeken yoktur heralde. Yaşadıklarımın bana etkisi ise artık kadınlara hiç bir şekilde güvenemiyorum. Güvenemiyorum diyorum çünkü güvenmeye çalıştıkça geçmiş aklıma gelip kafamda senaryolar kurmaya başlıyorum, geneldede düşündüğüm gibi çıkıyor işin sonu. Sorum ise şunlar;

1- Gerçekten bizim jenerasyonun kadınlarının hepsi aynımı. Çünkü karşıma kim çıktıysa melek görünümlü şeytan gibiydi.

2- ilişkilerinde sıkıntılı olan bir insan değilimdir. Belki komik olucak ama ilişkilerimin sonunda hep kendimi sex objesi olarak kullanıldığımı hissettim. Ben bir erkek olarak söylüyorum ki, bana ufacık değer veren bir insanı hiç bir şekilde kıracak harekette bulunamazken, sevgililerimin bana o kadar çabama rağmen yaptıkları kabul edilebilir gibi değil. Belki biraz kaba olucak ama neden bu şekilde nankörlük yapıyosunuz.

3- Size güvenmenin gerçekten bir yolu varmı ?