Mehmet

Bugün yine oraya gittim. Ama dünyam başıma yıkıldı. Unutmak için değil hatırlamak için gitmiştim. içeri girdim. Gamze elimden tuttu direkt odaya geçtik. Yine dizine yatırdı beni. Ben yine anlatmaya başladım. O da ağlamaya, ben anlattıkça daha çok ağlamaya başladı. Daha sonra bana \"Bu hayat çok kötü , ama sen güçlü olmalısın.\" dedi. O anda bir anda dizinden kalktım. Ve anladım. Ben nasıl göremedim onu. Nasıl o olduğunu anlayamadım. \"Eda!\" dedim. Sonra bana sarıldı \"Mehmet nerdesin sen, her gün seni düşünüyordum. Özür dilerim gittiğim için, sana bunları yaşattığım için.\" dedi ve ağlıyordu. Ben \"Eda neden söylemedin bana. Ben senin olduğuna nerdeyse emindim. Ama inanamıyordum sen olduğuna. Ne işin var senin burada. Ne yapıyorsun sen Eda.\" dedim ve ona sarıldım ikimizde ağlamaya başladık. Sımsıkı sarıldık. Daha sonra Eda bana olan biten herşeyi anlattı. O an kendime o kadar çok kızdım ki.. Bütün bu olanlar benim yüzümden olmuştu. Onun gitmesine neden izin verdim ben. Neden . daha sonra ben \"Eda buradan çıkıp gidelim hemen.\" dedim. Eda \"Olmaz Mehmet, hemen bunu yaparsak bırakmazlar, sana kötü şeyler yaparlar.\" daha sonra ben \"Eda polisi arayalım. Durumu anlatalım.\" dedim ama Eda \"Mehmet bizi bulurlar, bir şekilde bulup öldürürler.\" dedi. Ben \"Peki ne yapacağız ya biz şimdi. Seni burada bırakamam ben.\" dedim. Eda \"Bak şimdi bana telefon numaranı ver. Ben seni arayacağım ve nasıl yapacağımızı anlatacağım.\" dedi. Ve beni oradan gönderdi. Hala beni aramasını bekliyorum.

Saçının teline zarar gelse dünyaları yakarım dediğim insana neler neler yapmış bu hayat. Bu nasıl bir acı lan...