hiçbir yere sığamamak

son zamanlarda yaşadığım durum. asosyalliğimin zirvesindeyken mutluyum bu aralar. yenmeye çalıştım mı ? evet. zorluyorum kendimi. insanlara karışıyorum bana karışmalarına izin vermeden, özel hayatlarını dinliyorum anlatmıyorum benim yok çünkü. geçmişe dair yaralarını dinliyorum, hala gözlerinde acı görmek ne kadar şaşırtıcı. benim izbırakan bi yaram yok. ergenliğimdeki birkaç koparılmış sivilce izi. o kadar. sığamıyorum hiçbirinin insan elbiselerine. ki rahat olmadığım her yerde her koşulda sakarlığım çıkar ortaya. bugün de çıktı dün de hep de. benim tek bir insana ihtiyacım var . içine ama. bedenine kalbine göğsüne beynine bilinçaltına bile. her şeyiyle istiyorum onu beş duyu organımla hiseedebileceğim tüm uzuvları ve altıncı hissimle dokunabileceğim tüm soyutlarıyla. onu istiyorum. her nerdeyse gidip bulmak için hazır bir miktar param ve her türlü ikiyüzlülüğe rağmen yine bir ilk aşk masumiyetiyle bağlanabilecek aptallığım var benim. sığabileceğim yeri biliyorum adresi yok. acı çok acı..