bugün kısa bir minibüs yolculuğum oldu. eve yürümeye üşendiğim için bizim sokağın dibinden geçen duraklara uğrayan minibüse attım kendimi. normalde binmem kalabalık diye; ama nasıl oldu bindim bi heves, neyse.. hemen etrafımdaki tipleri analize koyuldum.. 2 apaçi kollar jiletli suratlar pert, bir ihtiyar emeklisi, 1 laikçi deyze ve bir de etrafı kara kara kesen namusluyum ben edası takılan bir türbanlı abla. neyse gidiyoruz.. minibüs çukurlardan geçtikçe biz arkada birbirimize çarpıyoruz ister istemez tenlerimiz dokanıyor. laik teyze fizik kanunlarından bir haber olduğu için bu olayı gayet sağlıklı karşılıyor küçük tebessümlerle arkadan dayıyan apaçilere selam ediyordu, ama türbanlı ablamız için olay tamamen bir komplo planıydı; minibüsteki 20 ye yakın erkek onu gibmek istiyordu sanki, ırzında gözleri vardı hepsinin. ofluyor pufluyordu türbanlı teyze. gelmedik mi hala der gibi camdan bakmaya çalışıyordu. gözgöze geldiğimizde ise kararıyor tak diye önüne bakıyordu. o ara gençlerden biri centilmenlik örneği gösterip türbanlı ablaya yer verdi. ama kadın oturmadı. bir erkeğin yanına oturmam ben dedi. ben de incelik gösteren gencin omzuna vurup geç otur birader sen abla seçiçi her kalkana oturmuyor dedim. en arkadaki analtıncı olması muhtemel bir veletin zaaaa sesini duydum ilk. ondan sonra dalga dalga gelen kıkırdamalarla sağ da silkele kaptan dedim ve gururlu bir şekilde inip, vapurla gurbete arkadaş yollar gibi el salladım türbanlıya