Bölüm IX

O an Esra yine o gerilimin esiri oldu. Yüzünü sağa çevirip yanında kaskatı duran adama baktı. Namık, hayır bu adama Namık denemezdi. Bir ölü gibiydi.. Bir an için bile olsa o paramparça olmuş yüzde bir muziplik gördüğünü sandı. Ama bunlar artık eskide kalmıştı. Yıllar her şeyi süpürmüştü. Mutluluk bile artık hayallerdeydi. inci Sözlük belki zirve noktasını yaşadığı dönemde bile çoğu insan için bir anlam ifade etmiyordu. Ama bir insanın bile mutluluğu bu kadar değerliyken niye mutluluğa, dostluğa kucak açan bir platformun sonu böyle olmuştu ki. Bu ruh hali bozuk bir yazarın yazdığı ütopik bir hikaye olsaydı keşke. Okuyan kişiler rez, rezervatullah vs yazsaydı. Tabi arada küfür de edenler olacaktı. Ama bunlar işin en güzel yanıydı. Bu sözlüğün benliğini hissetmeyi sağlardı. Ama işte değildi. Bu iğrenç son bir hikaye değildi. Gerçekti. Ölüm kadar gerçekti..

Serkan tekrar söze girdi:

-Yeni neslin yetiştirdiği şımarık çocuklar sözlükte birbirine küfür etmeye başladılar. Bunlar her zamanki inci küfürleri değildi. Bunlar kin, nefret dolu küfürlerdi. Bu tartışmalar yüzünden kavgalar, ölümler oldu. Ülke siyasetinde yaşanan gerilimli yıllar, siyasi çatışmalara yol açtı. Sözlük artık ülke çapında bir çete gibi olmuştu. Ama bu çetenin dışarıya değil, genellikle kendine zararı vardı. Dostluğun simgesi olan inci Sözlük, bir pislik yuvası oldu zamanla. Ben de zamanında övündüğüm sözlüğümün zararını görmeye başladım. Öldürülmeye çalıştım. Başıma gelmeyen kalmadı. Hayat çok farklı yerlere sürükledi beni. Ölmemem mucize değil mi? Kesinlikle öyle. Aşırı yağdan kurtulmak için aldığım bir ilaç benim ömrümü inanılmaz bir şekilde uzattı. Ama ölmek için yalvaracağım bir duruma soktu beni. Halimi görüyorsun zaten, anlatmama gerek yok..