Neden getirildiğimi ne zaman söyleyeceklerini soruyorum. Bana içinde fotoğrafların olduğu dışından bile belli olan sarı bir zarf uzatıyorlar. Açıp bakıyorum. Kıyıya vurmuş bir sürü ölü balık... Bu ölü balıklarla ve buraya getirilmemle ne alakam olduğunu soruyorum. Fotoğraflara bakmaya devam etmemi istiyorlar. Bütün fotoğraflara tek tek bakmamı...
Elleri hala belinde "Yazık değil mi, Allah'tan korkmadın mı?" diyor. Balıkların ölümüyle ilgim olmadığını söylüyorum. Son fotoğraflara geldiğimde sebebini anlıyorum. Eğer bana benden daha çok benzeyen tıpatıp ikizim yoksa bu fotoğraftaki benim. Sonra bu fotoğrafı kendilerine kimin getirdiğinden, hakkımda şikayet olduğundan bahsediyorlar. Üzülüyorum. Korkuyorum ama çok üzülüyorum. Korkum bir hafta önce gerçekleştiği söylenen bu yere balık tutmak için en son yaklaşık on beş sene önce gitmiş olmamdan kaynaklanıyor. O zaman da her köşe aşına hatta ağaçlara dahi yerleştirilmiş olan güvenlik kameraları yoktu. Fotoğraflar yeniydi evet ama ben neden oraya balık tutmaya gittiğimi hatırlamıyorum? Çok iyi biliyorum ki balıkların ölümünden sorumlu olan ben değilim. Fotoğraftaki benim. Yok ben olamam. Fotoğraflar yalan söylüyor olamaz. Polisler aklımla mı oyun oynuyor yoksa aklım benimle mi oyun oynuyor? Bilmiyorum.