Ben ambulansların bukadar hızlı gittiğini bilmiyodum beyler bi yapıştırıyo 180 200 le yetişemiyorum. Hastanede hemşire olarak çalışan bi akrabamız vardı uzaktan. Onu aradım abla dedim böyle böyle. Tamam yardımcı olucam ben size dedi. Girdik hastaneye. Ebru abla acilden giriş yaptırdı sıra falan bekletirler saçma sapan bi sistem var burda dedi, acilden giriş yapınca sıra beklenmiyomuş mu bende tam olarak bilmiyorum. Ordan siz bekleyin ben ilgilenicem dedi zütürdüler aylanın babasını. Yiyecek bişeyler falan aldım ama yok yemiyolar hiçbişey. Ahmet hocayı aradım hocam ben bu gece burda kalıcam galiba araba sıkıntı olur mu olursa getiriyim dedim. Sopa istiyosun sen galiba şarapçı başlatma arabasına sen bak işine ben araba bulurum kendime merak etme dedi. Durumunu sordu. Aylayla konuşmak istediler, geçmiş olsun dileklerini iletti. Gece oldu haber yok, soruyorum bilgimiz yok size bilgi verirler diyolar, Ebru ablayı arıyorum açmıyo. Kafayı yer insan beyler üniversite hastanelerinde gerçekten. Artık ayakta duracak güçleri kalmadı ayla' nında annesininde. Çok yoruldular. Annesi ben bekliyecem dedi. Aylayı aldım ben zütürdüm arabaya. Oturduk arabada. Ben babamla vakit geçiremedim şarapçı daha erken gitmesi çok erken dedi. Bişey olmayacak diye teselli ediyorum. Bi yarım saat sonra uyudu meleğim omzumda. Arka koltuğa yatırdım onu telefonuna baktım sarjı var, kapıları kitleyecem içerde masur kalmasın diye düşündüm. Kitledim kapıyı tekrar girdim içeri aylanın annesinin yanına oturdum. Koydu başını omzuma. Sen şimdi düşüneceksin şarapçı neden kimse gelmiyo diyo akrabalarından. Bizim kimsemiz yok dedi kadın. ikimiz de yetim yurdunda büyüdük biz. Burda ki akrabalarımız da üvey akrabalarımız öyle pek aramız iyi değildir, anca düğüne cenazeye falan gideriz başka bağımız yoktur dedi. Vay anasını diyorum içimden. Koydu başını kadın omzuma ağlamaya başladı oda. Aylanın yanında güçlü durmaktan yorulmuştu anlaşılan...