BÖLÜM : 3

Nitekim 1980, 1979’dan çok daha karanlık bir yıl olacaktı Türkiye için. Bir sonbahar sabahı takvimler 12 Eylül’ü gösterirken ordu darbeyle yönetime el koyacak ve ülkede siyasetle uzaktan yakından alakalı kim varsa ya öldürülecek ya da öldürülmekten beter edilecekti. Ankara’da siyaset okuyan bir üniversite öğrencisinin bu kıyımdan kurtulması söz konusu bile değildi. SALiH, 12 EYLÜL DARBESiNiN HEMEN ERTESi GÜNÜ BÜTÜN SINIF ARKADAŞLARI GiBi GÖZALTINA ALINDI. Ailesi Ankara’daki karakollara, emniyet binalarına, jandarmaya başvurduğu halde aylarca haber alamadılar. Salih gözaltında kaybolmuştu. Birinci yılın sonunda araya giren hatırlı bir tanıdık sayesinde Salih’ten haber alındı. Yaşıyordu! Ankara Mamak’ta tutuluyordu. Ama mektup yazmak, ziyaret etmek yasaktı.
12 Eylül’ün üzerinden tam iki yıl geçmişti, gözaltında işkence ve sonu faili meçhul cinayete giden sistematik kıyım tüm hızıyla devam ediyordu. 1982 yılının bir ağustos sabahı Ankara’daki hatırlı tanıdıktan bir haber geldi. Salih cezaevinden Ankara’daki bir hastaneye sevk edilmişti ve ailesine hastanede ziyaret etmesi için bir kereliğine müsaade verilmişti. Annesi, babası ve Sema otobüse atladıkları gibi Ankara’ya geldiler. Hastanenin kapısına vardıklarında “Hastamızı ziyarete geldik,” dediler. Jandarma “Hangi bina?” diye sordu. “B Blok” dediler. “Orası akıl hastalarının yattığı yer, oraya yanınızda biri olmadan giremezsiniz, güvenli değil,” dedi jandarma. iKi YIL BOYUNCA CEZAEViNDE iŞKENCE GÖREN SALiH ÖNCE HAFIZASINI, ARDINDAN DA AKLINI YiTiRMiŞTi.