öncelikle selamün aleyküm arkadaslar. ben fazla küfür kullanan biri değilim. delikanlı adama küfürün yakıştığını düşünmem. bunu düşünmeme sebep olan şey ise ben daha 5 yaşındayken başladı. istanbul doğumluyum. ama kokenimiz Samsun'da. o zaman istanbul'un Bayrampaşa semtinde oturuyoruz daha 5 yaşlarındaydım. o zamanlar hepiniz gibi bende oyun oynar keyfine göre takılan bir çocuktum. mahallede bir abi vardı şimdi ismini hatırlamıyorum pek ama hakan diyelim. hakan abi o zamanlar benim şimdi ki halim gibiydi delikanlı mert lafının arkasında duran asla lafindan dönmeyen bir abiydi. beni görünce her zaman yalan kötüdür dayak da yesen durustlukten vazgeçme küfür delikanlı adamı bozar küfür edeni duymamazlıktan gel cokta ileri giderse gerekirse döv ama asla kimseye etme diye zaman zaman öğüt verirdi. küçüğüm anlamazdım tamam derdim. bir gün evde yine oturuyoruz abim ablalarim ben rahmetli annem babam yengem abimin kayınpederi kaynanası kısacası kalabalık yani. bu arada biz 5 kardeşiz hani dersiniz ordakilerin hepsini saymak zorunda mısın diye evet zorundaydim. nedenini anlatınca anlicaksiniz. her neyse herkes çayını içiyor oturuyoruz babamlar bir oda da annemler mutfakta bende salondayim. orda ne işim var bende hatırlamıyorum. bir anda kapı vurularak açıldı önce abim çıktı odadan. ardından yengem bu geceden itibaren gibtir olun gidin diye bağırdı. o kelimeden sonra abimin kayınpederi sakal ve bıyıklarini okşamaya başladı. abim çamaşır makinesinin yanına çöktü. annem tamam kızım gideriz dedi pardusesini aldı ve hazırlanmaya başladı babam dur hanım dur dedi ve yapıştırdı tokatı anneme. annem düşüp bayıldı. bunlar olurken ben sadece izleyebildim.

devdıbını isterseniz sukulaminiz yeterli.
sözlüğe yeni katıldım.
Allah kimseyi kimseye muhtaç etmesin.