Pgibolojik bir hastalığı olduğumu düşünürdüm ortaokuldan beri. Çünkü farklıydım biliyordum. Onlar topla oynayıp, ip atlarken ben köşeme çekilmiş kendimle konuşur kendime farklı olaylar anlatır bunları idrak etmeye çalışır ve yorumlamaya kalkışırdım. Tabi küçükken bir gibten anlamıyorsun keşke önüne geçseydim o zamanlar dediğim zamanlar geldi çattı başıma. Birde olur ya hep ilkokul aşkın gider saçını çekersin sürekli onunla ilgilenirsin ha işte birde ondan vardı. Tamda evimizin çaprazında ki evde otururdu. Babası polis annesi ev hanımı bir ablası vardı dünya güzeli ve birde kendisi. Hayat işte belkide orada yaşayıp onu sevmem gerekliydi.